AN INVERTED BABYLON

Not that the tower’s suddenly upside down
Balancing perilously on too-slender foot
Broadening as it moves heavenwards

          Parking ramps now enviably aloft
          Foundation jutting up like a spiky crown
          Concrete pillars-of-society groping at thin air
                     Penthouse tragically underground
                     Belvedere on beds of fossils and earth 

No no not that
                     but those who work and live there
Swap their gibberish for the unison
Of global simultaneous translation
Thanks to earbuds apps and algorithms
          At once all chattering intelligibly
Even dialects braille pantomime
          No more barriers left to talking 

                    And yet I’ll bet they’ll still find reasons 
                    Maybe even more for carnage vendettas war

But then also 
                    an end to cross-fertilization
My heroes interpreter translator put out with the trash
And everyone wedged in their own babblebubble
Under the spell of imagined harmony

Never again another symphony of sounds
Never again the seduction of grammar
From eras here and regions there
          Never again another framework
          To test the shape of thoughts
          Just this one ubiquitous language
          That suddenly everyone seems to speak

                     Will this inversion ever come unbent
                     How do I stay non-artificially intelligent

EEN OMGEKEERD BABYLON

EEN OMGEKEERD BABYLON

Niet dat die toren op zijn kop staat plots
Vervaarlijk balancerend op te smalle voet
Steeds meer verbredend naar de hemel toe

           Parkeergarages thans begerenswaardig hoog
           Fundering daar nog boven als een stekelkroon
           Betonnen heimatpalen graaiend naar houvast
                      Het penthouse tragisch ondergronds 
                      Een belvédère op aardelagen en fossielen

Niet dat dus 
                   wel dat wie er werkt en woont
Zijn spraakverwarring ruilt voor ’t unisono
Van wereldwijde simultaanvertaling 
Met dank aan oortjes apps en algoritmes
          Direct verstaanbaar kletsend allemaal
          Zelfs dialecten braille doventaal
          Niet één barrière meer om niet te praten

                     En wedden dat nog steeds misschien nog meer
                     Men reden vindt voor oorlog vetes massamoord

Maar ook dus
                  dat de kruisbestuiving stopt
Mijn helden tolk vertaler bij het huisvuil 
En ieder in zijn eigen babbelbubbel 
In de ban van valse zuiverheid versmalt

Nooit meer een ander klankorkest
Nooit meer verlokking door grammatica
Van eeuwen her contreien ver
          Nooit meer een ander kader om 
          De vorm te toetsen van gedachten
          Alleen die ene taal die men al kent
          Die iedereen plots lijkt te spreken

                    Raakt ooit die ommekeer weer omgekeerd
                    Hoe blijf ik niet-artificieel intelligent