FOR THE DEAREST STRANGER

Which of us two invented the other?
– Paul Eluard

So glad I do not know you yet.
I thank the stars and the moon
that everyone who comes and goes
leaves the deepest marks, but you,
that you walked past my doors, closed or open,
always passing by. 

It’s a good thing you don’t recognise me.
Kissing under street lamps
and wandering together through the rain,
falling in love again, losing again,
almost dying of grief –
none of that is necessary yet. 

I’m not attached to us yet.
I am by no means looking forward to you.
Take your time, if you want.
Wait a month, a year,
eternity and a second more –
but come, before I close my eyes.

VOOR DE LIEFSTE ONBEKENDE

VOOR DE LIEFSTE ONBEKENDE

Wie van ons twee heeft de ander bedacht? 
Paul Eluard

Wat ben ik blij dat ik je nog niet ken.
Ik dank de sterren en de maan
dat iedereen die komt en gaat
de diepste sporen achterlaat, behalve jij,
dat jij mijn deuren, dicht of open,
steeds voorbijgelopen bent. 

Het is maar goed dat je me niet herkent.
Kussen onder straatlantaarns
en samen dwalen door de regen,
wéér verliefd zijn, wéér verliezen,
bijna sterven van verdriet -
dat hoeft nu allemaal nog niet. 

Ik ben nog niet aan ons gehecht.
Ik kijk bepaald niet naar je uit.
Neem de tijd, als je dat wilt.
Wacht een maand, een jaar,
de eeuwigheid en één seconde meer -
maar kom, voor ik mijn ogen sluit.