I WROTE A LITTLE HAIKU

IK SCHREEF EEN KLEINE HAIKU

Ik schreef een kleine haiku
getiteld Springfields:

Lood druppelt uit 
een brandend weidehek.
Hun Burgeroorlog.

Recensenten konden er niks mee,
vonden het obscuur . . .

De titel was het geweer 
van Amerikanen aan weerszijden,
lood de zware kogel ervan,
de Minié, die indertijd 

vaak nat van bloed en serum 
de planken van de hoeven spleet
en diep in oude stammen drong,
hout waarin nog, als het verbrandt,

een zilverig ichor smelten kan
en wegvloeien in beekjes, breed
als de zaadlozingen die het
eerder tenietdeed.

I WROTE A LITTLE HAIKU

I wrote a little haiku
titled ‘The Springfields’

Lead drips out of
a burning farm rail.
Their Civil War.

Critics didn’t like it,
said it was obscure –

The title was the rifle
both American sides bore,
lead was its heavy bullet,
the Minié, which tore

often wet with blood and sera
into the farmyard timbers
and forests of that era,
wood that, burnt even now,

might still re-melt and pour
out runs of silvery ichor
the size of wasted semen
it had annulled before.