every tear a minus

the flowers used to know exactly
when and where young germans
with deeply wounded hearts
would appear in the bushes

pistils and all they homed in on them

by evening one heard
the sobbing crocuses and narcissi
even above the sound of the german
who’d come so far he was now trying
to dissuade some i’ll end it all bluebell

consolation was a way of life back then

the nighting-gull dropped by later too
no secrets in the woods those days
heavy hearts just pissed it off
it pealed those cheerful tones
sick bush turned gleaming thicket
a constant switching on and off
flashing blackberries and raspberries

the bush with the german
was now an enticing mini universe
come come cosmos
the stars stayed put
so far away so vast and all
but eight minutes later it came
full-blast from space
red-hot chunks of solace

and every day the same

nowadays you hawk your reject heart
door to door and no one’s buying

germans are suddenly suspect
in this grey cankered city

for love freddy wonderlick
had already diluted imagery
but now he knew for sure
every tear is a minus

elke traan is een minpunt

elke traan is een minpunt

vroeger wisten de bloemen exact
waar en wanneer duitse jongemannen
met diep verwond hart
zich lieten zien in ’t struikgewas

met stamper en al gingen ze erop af

tegen de avond hoorde men
het snikken van krokussen narcissen
nog boven de duitser uitstijgen
ja zat hij warempel zelf
op het manische klokje ik maak er een eind aan in te praten

er werd met troost geklaverjast in die dagen

’s nachts kwam ook de nachtigal langs
die via via een en ander had vernomen
pesthekel aan treurigheid
liet hij vrolijke tonen schallen
kranke struik werd gloeiend struweel
een en al aan en uit
flakkerende bramen en frambozen

de struik met de duitser
lonkte nu als een plaatselijk heelal
kom kom kosmos
de sterren bleven waar ze waren
wat een afstand ook immens
maar na acht minuten kwam het
keihard uit de ruimte
loeihete brokken troost

en dat elke dag

tegenwoordig ga je met afgekeurd hart
van deur tot deur en iedereen heeft al

duitsers zijn ineens verdacht
in deze grauwverkankerde stad

frederik wonderlik had al uit liefde
menige beeldspraak verdund
vanaf heden wist hij zeker
elke traan is een minpunt