Poetry International Poetry International
Gedicht

Julian Talamantez Brolaski

ON HOW TO TRANSFIGURE THE BODY UTTERLY

HOE HET LICHAAM HELENDAL TE TRANSFORMEREN

Ik rende zowat om al die eenzame schoenen eruit te krijgen.  Opgesloten in de winkel was ik, ging ik als een dolle stier tekeer.  Woest geworden halverwege de race, meer boven me reikend dan opzij, zag ik de goudpapieren façade van een huis gebouwd op lijken.  Van een zee helemaal van paarden, die allemaal afstormden op hun dood—
 
            O Heer was ik maar heel vroeg doodgegaan
            Of anders nooit geboren
            Dan had ik je blauwe kijkers nooit gezien
            Of je valse tong hoeven horen
 
In deze haole wijde & ugly wereld werd ik gewekt, de morgenster verenigd met zn zwerver. Heel die goeie ouwe tijd is definitief voorbij, deze habitat is mij ingeboren als een biecht.    Blijf altijd bij me . . . neem elke gedaante aan die je wilt . . . liefde is als, liefde is als valkerij.

ON HOW TO TRANSFIGURE THE BODY UTTERLY

I practically ran to get out all these lonesome shoes.  Shut up inside the shop I was, raging like a bull.  Maddened in the middest of the race, reaching more up than across, I saw the gold foil façade of a house built on corpses.  Of a sea composed entirely of horses, all running to their death— 
 
            O I wish to the lord I'd never been born
            Or died when I was young
            Then I'd never have seen your shinin blue eye
            Or heard your lyin tongue
 
Into this ugly & haole world was I wakened, the morning star met with its wanderer.  All the good times are past and gone, this habitat imbred me like a shrive.  Be with me always . . . take any form . . . love is like, love is like falconry. 
Close

HOE HET LICHAAM HELENDAL TE TRANSFORMEREN

Ik rende zowat om al die eenzame schoenen eruit te krijgen.  Opgesloten in de winkel was ik, ging ik als een dolle stier tekeer.  Woest geworden halverwege de race, meer boven me reikend dan opzij, zag ik de goudpapieren façade van een huis gebouwd op lijken.  Van een zee helemaal van paarden, die allemaal afstormden op hun dood—
 
            O Heer was ik maar heel vroeg doodgegaan
            Of anders nooit geboren
            Dan had ik je blauwe kijkers nooit gezien
            Of je valse tong hoeven horen
 
In deze haole wijde & ugly wereld werd ik gewekt, de morgenster verenigd met zn zwerver. Heel die goeie ouwe tijd is definitief voorbij, deze habitat is mij ingeboren als een biecht.    Blijf altijd bij me . . . neem elke gedaante aan die je wilt . . . liefde is als, liefde is als valkerij.

ON HOW TO TRANSFIGURE THE BODY UTTERLY

Sponsors
Gemeente Rotterdam
Nederlands Letterenfonds
Stichting Van Beuningen Peterich-fonds
Ludo Pieters Gastschrijver Fonds
Lira fonds
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère