Tigers, grizzlies, lynxes do it

Tigers, grizzlies, lynxes do it
differently: a pike’s or carp’s leap on
or beside it, a deadly flash, a
murderous blow or total catastrophe.

This disoriented north is no
tiger land.
Obstinate and hopeless and chiefly tough
a pack shows up.

In turns they bite
at the nose, the neck, the shoulders.
An elk walks past with its
thighs eaten away, pink bowels
trailing over the ground
until the naked flesh
stiffens, inflames and
loss of blood pays its due.

Then they are at a feast
of blood and bone and sinew.

After which, a wolf’s nap later,
the game can start anew,
in search of fresh wounds
doomed to death.

Tijgers, grizzly’s, lynxen doen het

Tijgers, grizzly’s, lynxen doen het
anders: snoek- of karpersprong erop
of ernaast, een dodelijke flits, een
moordklap of de algehele catastroof.

Dit zoek geraakte noorden is geen
tijgerland.
Obstinaat en hopeloos en taai vooral
toont zich een roedel.

Om beurten bijten zij
de neus, de hals, de schoften aan.
Een eland loopt voorbij met
weggevreten dijen, roze darmen
slierend op de grond
totdat het naakte vlees
verstijft, ontsteekt en
bloedverlies zich wreekt.

Dan zijn ze aan het feest
van bloed en bot en pees.

Waarna, een wolvenslaapje later,
het spel opnieuw begint
op zoek naar verse wonden
totterdood.