מומנט

Moment

*

In het begin waren er woorden
En daarna hoorde ik een boem.

*

Hoe moet ik je hart bereiken, jij
Die zijn baarmoeder in zijn hersens heeft zitten.

*

De cupido’s die van je voorhoofd afspringen
Zijn met traangas gewapend
Zoveel is zeker.

*

Tekens:
Mijn amethisten hanger
Rijmt met jouw paarszijden
Goed.
Goed.

*

Ik heb je niet in mijn zak zitten
Maar je ritselt daar als het cellofaan van een snoepje
Dat voor later wordt bewaard.

*

Ik heb al geleerd mezelf te strelen
Met de lucht die ingeademd wordt
Van binnen
Maar mijn bedrog is van dien aard dat iemand me
Maar heel teder hoeft aan te raken
Of daar vloeien al de waterlanders
Als een rivier die naar de zee
Stroomt.

*

Kroelen
Dat is wat ik met je
Wil
Over de hele lengte tegen je aan
Langzaam bewegend
Eén en al zintuig.

*

Jouw vingers
Die zich plotseling in een soort draaiing
Naar alle kanten spreidden
Als een ontwakende vogel die zijn verenpraal
Tentoonspreidt
(toen je wilde illustreren hoe
Nietzsche dacht)
Met die vingers dus wil ik
Dat je muziek voor me speelt.

*

(Misschien zal ik je overdonderen
En je als een rover meesleuren
Mijn hol in.)

*

Je streelt me met je wijsheid.
Ik voel haar aan
Als een overgecompenseerde tastzin
Die zich ontwikkeld heeft ten koste
Van een andere
Duisternis.

*

Ik had met je onder de deken kunnen rillen
Maar ik kan je ook laten trillen in mijn hoofd
In de stroperige materie van de alchemie
Waarvan ik mijn gedichten maak.

מומנט