MOTHER’S HANDWRITING

her hand gently strokes     after death it still strokes
each white deep-sea coral branching
refracted through layer on layer of roiling blue
 
cold as carefully-chosen words     the first letter written to her son
in her own hand     the seawater scours with its murmuring
the currents glancing through images of a little face
 
growing page by page     with her scribbles
a drop of blood called love     from the beginning
ripens each day into a stickier grammar
 
the son’s reply can only be sent against the tide of time
the son's gaze changes the direction of reading
up to     a shivering illness not able to carry a word
 
her cut-off hands     her ocean hangs above the page
a single inch away     the blue ink still more dazzling
body heat curdles into a place the wind can’t blow over
 
coral lamp     setting off a twilight woven of blood
the moment a poem gives birth faintly shining
as all language responds to the last word stymied in the heart

MOEDERS HANDSCHRIFT

moeders handen strelen      strelen nog na haar dood
de ene na de andere witte koraaltak in de diepe zee
wordt in laag na laag van golvend blauw gebroken
 
koud als zorgvuldig gekozen woorden      een eerste brief aan haar zoon
geschreven in haar eigen handschrift     in de fluisteringen spoelt het water
de zeestroom werpt een blik op de afbeelding van een klein gezicht
 
blad voor blad opgroeien      met haar pennenstreken     
een druppel bloed wordt liefde genoemd      is vanaf het begin
vertrouwde grammatica die dagelijks wat meer kleeft
 
het antwoord van de zoon kan alleen worden bezorgd tegen de tijd in
de blik van de zoon wijzigt de leesrichting
lezend tot      een bevende ziekte geen woord meer kan dragen
 
haar hand afgesneden      boven het papier hangt haar zee
een duim ver      nog schitterender is het inktblauw
de lichaamswarmte stolt tot deze plek die geen wind kan omslaan
 
koraallamp      steekt af tegen een schemering geweven door bloedstrepen
verlicht zacht het moment dat een gedicht wordt geboren
wanneer alle taal reageert op de in het hart opgesloten laatste woorden

母亲的手迹

她的手抚摸　死后还抚摸
深海里一枝枝白珊瑚
被层层动荡的蓝折射
 
冷如精选的字　给儿子写第一封家书
亲笔的　声声耳语中海水冲刷
海流翻阅一张小脸的插图
 
跟随笔划　一页页长大
一滴血被称为爱　从开端起
就稔熟每天粘稠一点的语法
 
儿子的回信只能逆着时间投递
儿子的目光修改阅读的方向
读到　一场病抖着捧不住一个字
 
她的手断了　她的海悬在纸上
隔开一寸远　墨迹的蓝更耀眼
体温凝进这个没有风能翻动的地方
 
珊瑚灯　衬着血丝编织的傍晚
淡淡照出一首诗分娩的时刻
当所有语言响应一句梗在心里的遗言