AKHO’S SELF-SATIRES

DE ZELFSATIRES VAN AKHO

            1
Drieënvijftig, je hoofd gezalfd tot op de schedel,
gebedskralen tot galstenen afgebeden
met twee gemolde pelgrimsknieën als viaticum . . .
en nog kun jij Hem niet ontwaren in de scrum
van hemellichamen. Het koor zingt devoot:
Er is geen verlichting voor Akho!
 
            2
Toen het vuur de stad verteerde
vluchtten duiven door het luchtruim scherend
terwijl de ratten oorverdovend piepten.
Verhaal zonder moraal. Kom, Akho, wees wat dieper:
Hun dood doet zotten ijzen
en hun geboorte (heb ik gehoord) de wijzen.
 
            3
Vertrouw geen afvalligenpraat:
’t is tromgeroffel in een desolate plaats.
Al je oude nachten treffen zich van een afstand
en grenzen aan het donker als blindemannen.
Pas op Akho: met geen blik, open of geloken,
kun jij de allspice wannen. En je kan ook niet koken.
 
            4
Akho je bent onverbeterlijk,
goden aanbidden als zeekiezels zo onmetelijk
en je uitkleden zodra je water ziet.
De een z’n zelfdoop, de ander z’n niet-
gelukte verdrinkingspoging. Niemand keek, wees maar blij:
’t voordeel van ’n overwerckte monogodheid. 

AKHO’S SELF-SATIRES

At fifty-three, your head anointed to the bone,
prayer-beads worn down to gallstones
and two bung knees from the pilgrimage . . .
still you cannot see Him in the scrimmage
of heavenly bodies. The chorus with feeling goes:
There’s no enlightenment for Akho!

When the fire engulfed the city
the pigeons sheered into the safety
of the air while the rats made such a sound.
No lesson there. Try, Akho, to be profounder:
Fools do fear their own demise
and (so I’ve heard) their own birth do the wise.

Trust not the talk of the apostate:
it’s a drumroll in a desolate place.
All your done nights converge from afar
and like blindmen form a contiguous dark.
Take heed Akho: you can’t with a look
winnow the allspice. Nor can you cook.

Akho you are incorrigible,
worshipping as many gods as sea pebbles
and stripping at the first sight of water.
One man’s self-baptism, another’s aborted
drown-attempt. No one was watching, thankfully:
the upside to an o’erworked monodeity.