Knitter

Drawers full of warm rollnecks
she knits and so tracks people
down who all the year round
brave the winter in her.

Needles are the final language.
One after another rhyme has
imposed silence on the living.
Yet they’re all still here.

Their alphabet’s a perfect secret,
it’s under wraps, unspoken.
The one to speak can’t grasp it.
Their conversation ticks, ticks around me.

Breister

Breister

Laden vol warme halzen
breit zij en komt zo mensen
op het spoor die het jaar door
winter trotseren in haar.

Naalden zijn de laatste taal.
Een na een heeft rijm
de levenden het zwijgen opgelegd.
Toch zijn ze er nog allemaal.

Hun alfabet is een perfect geheim,
het wordt omwonden, niet gezegd.
Wie spreekt kan er niet bij.
Hun gesprek tikt, tikt om mij.