Begged him: do not fall asleep

Begged him: do not fall asleep.
But he did, and in the dark of the night
loneliness took hold of me, like an incubus.
Furious and rough was the onslaught
of unchaste hands: this is the way
a slave ravishes his master’s wife,
a soldier rapes a schoolgirl.
– I’ll tell my husband!
– You’re lying.
– I’ll call to him right now!
– You’re raving.
You will call to no one.
You have no one to call.

Heb gesmeekt: blijf wakker.

Heb gesmeekt: blijf wakker. Maar hij
bleef niet wakker. En in de nacht
kreeg alsnog de eenzaamheid mij
als de incubus in haar macht.
Hoe ik werd, in een vuil gevecht,
opgeëist! Meedogenloos, bruut,
als een meesteres door een knecht,
een scholiere door een recruut.
‘Ik vertel het mijn man!’
‘Gezwets.’
‘Echt, ik roep hem nu!’
‘Ga toch heen.
Welke man dan? Je raaskalt, mens.
Je hebt niemand. Je bent alleen.’

Умоляла: не засыпай.
Но заснул. И во тьме ночной
одиночество невзначай
как инкуб овладело мной.
Как неистовы, как грубы
притязанья нечистых рук!
Так хозяек берут рабы.
Так солдаты школьниц берут.
– Я пожалуюсь мужу!
– Ложь.
– Я сейчас позову его!
– Бред.
Никого ты не позовёшь.
У тебя никого нет.