Poetry International Poetry International
Dichter

Marie de Quatrebarbes

Marie de Quatrebarbes

Marie de Quatrebarbes

(Frankrijk, 1984)
Biografie
De jonge Franse dichteres Marie de Quatrebarbes (1984) is de laatste jaren een uiterst bezige bij in de Parijse literaire underground. In 2014 stichtte ze samen met Maël Guesdon het aan (vertaalde) poëzie gewijde tijdschrift La Tête et les cornes; ze is de drijvende kracht achter het tijdschrift série z :, ze bezorgde de verzamelde poëzie van de experimentele jaren 70-dichter Michel Couturier en ze leverde talloze bijdragen aan tijdschriften en (internet-)fora. Tot nog toe publiceerde ze een viertal bundels, waaronder Les pères fouettards me hantent toujours (2012), La vie moins une minute (2014) en Gommage de tête (2017).
Het valt niet mee Quatrebarbes’ poëzie te etiketteren en te situeren. Opvallend zijn haar resoluut experimentele aanpak, de hang naar vervreemding en het sterk ontwikkelde vormbesef waarvan haar werk getuigt. Misschien hangen die kenmerken samen met haar studies aan diverse Parijse kunstscholen; in elk geval vertoont haar poëzie evengoed sporen van de filosofie van Gilles Deleuze en de kunst van Marcel Duchamp als van sprookjes en aftelrijmpjes of van de taal van damesbladen en het internet. In haar vroege bundels zet Quatrebarbes de poëtica van de ontregeling in om een bij vlagen herkenbaar autobiografisch verhaal te vertellen: reeksen van vrije verzen, waarin soms een verhaal doorschemert – over een (solitaire) kindertijd, een (woelige) liefderelatie. Niet dat die narratieve flarden in de ik-vorm zijn opgeschreven; de persoonsvormen wisselen voortdurend, je weet nooit wie er spreekt, of de tekst niet eerder een vlechtwerk van citaten is, of er sprake is van spot of zelfspot, hoeveel dubbele bodems erin zijn aangebracht. In haar recentste bundel, Gommage de tête, een titel geïnspireerd op de film Eraserhead van David Lynch, vervalt die autobiografische subtekst en gaat ze op zoek naar minder fragmentarische, dichter bij proza aanleunende vormen: minimalistische verhaallijnen, flarden uit dromen en volksverhalen.
 
Als poëtisch activiste en geoefend voordrachtskunstenares schuwt Marie de Quatrebarbes de risico’s in elk geval niet. Ze baant zich gespeend van alle behaagzucht een weg door de brousse van de Franse taal en maakt daarbij “van alle hout vuur”: herinneringen en verlangens, stereotypes en clichés, woordspelletjes en klankeffecten, nonsens en humor – alles kan in de speelruimte van het gedicht worden ingezet. En soms ook blijkt Quatrebarbes’ bevreemdende taalwereld plots in grote helderheid te verkeren: “Ik zou zinnen willen schrijven die in elkaar passen als matroesjka’s. Verblijven in hun holle houten buik kan een geheim bewaren”.
© Rokus Hofstede (Translated by Florian Duijsens)
Bibliografie

Les pères fouettards me hantent toujours, Lanskine, 2012
Transition pourrait être langue, Les Deux-Siciles, 2013
La vie moins une minute, Lanskine, 2014
Gommage de tête, Eric Pesty, 2017
 
www.mariedequatrebarbes.org
Sponsors
Gemeente Rotterdam
Nederlands Letterenfonds
Stichting Van Beuningen Peterich-fonds
Ludo Pieters Gastschrijver Fonds
Lira fonds
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère