R. CAMPERT-ANDREUS-VAN GEEL-SNOEK

Voltaire had smallpox, but consoled himself by drinking 

a hundred and twenty litres of tequila, that is total zombie,
Zombie averred, who saw in it an act of affirmation, 

in the end, death wins out, yes, that’s true, death is an emotion, 

and stuffed the thermos flask in his rucksack, his wallet, iPhone,
all the ills of these times, and put on his sunglasses and helmet, 

I’d rather have you than blood, it sung in his head, a firm 

earwig, though it’s said it doesn’t sing and even if it doesn’t sing,
I’d rather have you than orchids, than children’s hands, 

oh dear, if only I’d hit my mother more often, and pushed it 

to start it, cycling is unfettered sleeping in a floundering breeze,
is abandoned copulating with every randy pore, my soulmeat, 

I’ll gladly admit it, cycling is almost being rather posthumous.

R. CAMPERT-ANDREUS-VAN GEEL-SNOEK

R. CAMPERT-ANDREUS-VAN GEEL-SNOEK

Voltaire had pokken, maar troostte zichzelf door onder andere 

te drinken, honderdtwintig liter tequila, dat is compleet zombie,
oordeelde Zombie, die daarin zag, een daad van bevestiging, 

ten slotte wint de dood, jazeker, de dood is een ontroering,

en stak de thermosfles in zijn rugzak, zijn portefeuille, iPhone,
alle ziektes van deze tijd, en zette zijn zonnebril op, zijn helm, 

ik heb je liever dan bloed, zong het in zijn hoofd, een ferme 

oorwurm, al zegt men dat het niet zingt en al zingt het ook niet,
ik heb je liever dan wilde orchideeën, liever dan kinderhandjes, 

ach, had ik maar mijn moeder meer geslagen, en duwde zich 

op gang, fietsen is losbandig slapen in een spartelend briesje,
is uitbundig copuleren met elke geile porie, mijn zielgeno(o)t, 

ik zal graag bekennen, fietsen is een beetje bijna postuum zijn.