WHAT DO YOU MEAN IN A PRECISE LANGUAGE, ANEMONE?

We would dream of phonemes becoming precise and
impermanent margins of space and placidity, vast
extensions of a present abuzz in the gorgeous combustion of
inhaling oxygen and exhaling carbon dioxide and other
gases: an effervescence of warmth and light, scents, stutters,
growls, spit, mucus, thunderous fluids, amorous moans that
stammer one inhalation after another and make way for
whole new ways of sharing space, of inhabiting your depths
and mine like water flowing through the mountains: clear
river.   

Loving each other in joy and presence like the very last drop
in a full glass, loving each other now anemones magnetized
and splendid in deep inhalation and exhalation up the
mountainside far from pain and imperial forms. Far from
the tragic, comic, Leucippian you or I. 
Loving each other far anemones precise and effervescent
forms of evening, foamy presences turned into warmth and
joyous lovelinesses without shores or bars: loose leaves.
Loving each other mallows poured into caress and joy and
pristine stones at the bottom of the riverbed, spring, resting
in peace and free reverberations:
Loving each other

And to stop can be
another way to flow.

HOE DAN IN EEN PRECIEZE TAAL, ANEMOON?

We zouden van fonemen dromen die precieze en
vluchtige marges worden van speling en rust,
uitgestrekte verten van een borrelend heden
in de prachtige verbranding van zuurstof opsnuiven
en koolstofdioxide en andere gassen uitblazen:
het bruisen van warmte en licht, geuren, gestotter,
gekerm, gekwijl, gesnotter, rumoerige vloeistoffen,
amoureus gekreun dat telkens stokt, de ene inademing
na de andere, en de weg vrijmaakt voor nieuwe en
ronde manieren om ruimte te delen, jouw dieptes en
de mijne te vullen als water dat door de bergen
stroomt: heldere rivier.
Van elkaar houden, aanwezig en vrolijk als de druppel
die het glas doet overlopen, nu van elkaar houden
magnetische, schitterende anemonen in diepe in- en
uitademing bosopwaarts ver van pijn en imperiale
vormen. Ver van de tragische, komische, leukippische
jij of ik.
Van elkaar houden vanuit de verte anemonen precieze en
borrelende vormen van avond, schuimende verschijningen
veranderd in warmte en verrukkelijke schoonheid
zonder oevers, grendels: losse bladeren.
Van elkaar houden malves die zich keren naar streling
naar vreugde naar reine keien op de bodem van de
heldere rivier, bron, neergevlijd in vrede in vrije nagalm:

Van elkaar houden

En soms is stilstaan
een andere vorm van stromen.

¿CÓMO EN UNA LENGUA PRECISA, ANÉMONA?

Soñaríamos fonemas que devienen precisos

e impermanentes márgenes de holgura y

placidez, extensiones inmensas de un

presente bullendo en la hermosa

combustión de inspirar oxígeno y expirar

dióxido de carbono y otros gases:

reburbujeo de calidez y luz, aromas,

balbuceos, quejidos, babas, mocos, fluidos

estruendosos, amorosos gemidos que

quedan balbuciendo una inhalación tras otra

y dan paso a nuevas y redondas maneras de

compartir espacio, ocupar tus honduras y

las mías como el agua que fluye en las

montañas: claro río.

Amarnos en presencia y alegría como la

gota que derrama el vaso, amarnos ahora

anémonas imantadas y espléndidas en

inhalación y exhalación profunda bosque

arriba ajenas al dolor y a las imperiales

formas. Ajenas al tú o al yo trágico, cómico

y Leucipo.

Amarnos ajenas anémonas precisas y

bullentes formas de la tarde, presencias

espumosas transformadas en calidez y

bonituras deleitables sin orillas, trancas:

hojas sueltas.

Amarnos malvas volcadas en caricia en

alegría en prístinas piedras al fondo del

claro río, manantial, tumbadas en paz y en

reverberaciones libres:

Amarnos

Y a veces detenerse

es otra forma de fluir.