SMUGGLING

I'm coming, I've filled my bag
with treasured bric-a-brac:
medals, cards,
tortoise-shell comb, photos,
I'm taking this silver belt too,
let them roof the house,
they were digging foundations as I was leaving.
I'm coming, there's no anger or sadness,
my hair doesn't wave in the clouds
- I don't want any food!
I tell my mother
and she agrees with me.
I'm coming, one person gives me
an embroidered napkin,
another a gold coin,
shells, earphones left in pockets,
someone gives me a torn flag
with small bells, ribbons of lace,
I have to find their owners,
they aren't yours
or mine.
Silver forks and knives,
Indian cashmere, tears, ambrosia
(such good quality found here at this time)
please take it and help yourself to the money
(I don't want it!)
- I can't carry wine, 
they won't allow me to take liquids.
I'm coming, the children are seeing me off
from their dreams
they wave their wings
ask me to pass on their best regards
to birds who are probably the same age as they are.
And here the border is appearing.
I shove my hands in my pockets,
are my documents in order?
Will they definitely let me through?
Do I have everything I need?

A strict cherub looks at my face, glares,
am I really the one in the drawing in front of him?
- What do you have in your pocket?
It's obvious I couldn't 
get hold of fridge magnets.
That's why I filled my pockets with stones
found in boggy ground,
it wasn't so difficult to find them,
rivers are full of them,
I will give them one by one
if anyone asks for news -
which of their relatives I have seen,
who I couldn't see,
who - not.

- What am I bringing for you?
The cherub strictly warned me 
that I wasn't allowed to take in sharp objects...
in a fraction of a second I took it from my jacket
hid it in my voice and now I bring it to you as a present.
A strict border guard examined me in surprise:
I have seen many going up
but none coming down.
If I hadn't seen my mother ten minutes earlier
I would have said the same
and written the opposite.

SMOKKELEN

Ik kom eraan, ik heb mijn rugzak gevuld
Met dierbare spullen:
Medailles, postkaarten,
Een schildpadkam, foto's,
Ik neem ook deze zilveren riem mee,
Laat hen nu maar een dak op het huis leggen,
Ze waren aan het funderen toen ik wegging.
Ik kom eraan, zonder woede of verdriet,
Mijn haar golft niet in de wolken
- Ik wil geen proviand!
Zeg ik tegen moeder,
Ze gaat akkoord.
Ik kom eraan, iemand geeft me 
Een geborduurde zakdoek,
Een ander een gouden munt,
Schelpen,
Oordopjes die 
In iemands zak zijn blijven steken,
Iemand geeft een gescheurde vlag mee
Met belletjes, linten van kant,
Ik moet op zoek naar hun eigenaren,
Ze zijn niet van mij,
En ook niet van jou.
Zilveren bestek,
Kasjmier, tranen, ambrozijn,
(Waar vind je die in deze tijden van deze kwaliteit!
- Neem maar mee en beschouw het allemaal als een beloning,
(Dat doe ik niet!)
- Wijn kan ik niet meenemen,
 Vloeistoffen zijn niet toegestaan.

Ik kom eraan, kinderen 
Zwaaien me vanuit hun dromen uit,
Met hun vleugels,
… Ze vragen me hun groeten over te brengen,
Aan vogels van om en nabij dezelfde leeftijd.
Daar is de grens,
Ik tast in mijn zakken,
Zijn mijn reisdocumenten in orde?
Laten ze me echt door?
Heb ik alles wat ik nodig heb?

Een strenge cherubijn kijkt me recht in het gezicht, vraagt zich af
Of ik echt diegene ben in de tekening voor hem?
- Wat steekt er in je zak, vraagt hij.
Het spreekt vanzelf dat
ik geen koelkastmagneten kon vinden.
Daarom heb ik mijn zakken met stenen gevuld,
Die ik in de Lethe vond,
Lang hoefde ik niet te zoeken,
De rivier is er vol van,
Ik zal iedereen die nieuws wil
Een steen geven -
Of ik iemand heb gezien,
Of ik iemand niet heb kunnen zien,
Of ik iemand niet heb gezien.

- Wat heb ik bij voor jou?
De cherubijn sprak me streng toe dat 
Het verboden is om scherpe dingen mee te nemen...
In een honderdste van een seconde griste ik het uit mijn jas,
Verstopte het in mijn stem en nu geef ik je het als geschenk.

Een strenge grenswachter keek me verbaasd aan:
- Ik heb er veel naar boven zien gaan,
Maar niemand die naar beneden kwam.
Had ik moeder niet tien minuten eerder gezien,
Dan had ik hetzelfde gezegd
En het tegendeel opgeschreven.

კონტრაბანდა

მოვდივარ, ზურგჩანთა გამოვტენე
ძვირფასი ხარახურით:
მედლები, ბარათები, 
კუს ბაკნის სავარცხელი, ფოტოები,
-ეს ვერცხლის ქამარიც წაიყოლე,
სახლი გადახურონ,
საძირკველს თხრიდნენ, რომ ვტოვებდი.
მოვდივარ, არც ცეცხლია, არც ნაღველი,
თმა არც ღრუბლებში მეტალღება
-  საგზალი არ მინდა!
დედაჩემს ვეუბნები,
მეთანხმება.
მოვდივარ, ერთი მატანს 
დაქარგულ ხელსახოცს,
მეორე-ოქროს მანეთიანს,
ნიჟარებს,
ყურსასმენს, 
ჯიბეში  ჩარჩენილს,
ვიღაც დახეულ დროშას მატანს,
ზანზალაკებიანს, ბუზმენტიანს,
უნდა ვუპოვო პატრონი,
არც ჩემია და
არც შენი.
ვერცხლის დანა-ჩანგალს,
ინდურ ქაშმირს, ცრემლებს, ამბროზიას,
(ასეთ ხარისხიანს სადღა იშოვიან ამ დროში!)
_ოღონდ წაიღეთ და ინებეთ გასამრჯელოც,
( არ ვინებე!)
-ღვინოს   ვერ წავიღებ,
სითხეს  არ შემატანინებენ.

მოვდივარ,  მაცილებენ ბავშვები
სიზმრებიდან,
ფრთებს მიქნევენ, 
…….მოკითხვას მაბარებენ,
ალბათ თანატოლ ჩიტებთან.
აი, საზღვარი დაილანდა,
ვიქექავ ჯიბეებს,
საბუთები რიგზე მაქვს?
ნამდვილად გამიშვებენ?
ყველაფერი მაქვს, რაც მჭირდება?

მკაცრი ქერუბიმი სახეზე მიყურებს, მაკვირდება,
ნამდვილად ის ვარ, ახლა მის წინ რომ ნახატია?
-ჯიბეში რა გაქვთ?
მაცივრის მაგნიტები   
ვერსად ვერ ვიშოვე, ცხადია.
ამიტომ ჯიბეები ამოვივსე ქვებით, 
ლეთეში ნაპოვნით,
ან რა პოვნა უნდა,
სავსეა ყველა მდინარე,
ჩამოვარიგებ თითო-თითოს,
თუ ვინმე ამბავს მოიკითხავს-
ვინ ვნახე მისიანი,
ვინ ვერ ვნახე,
ვინ  - არა.

-შენთვის რა მომაქვს?
მკაცრად გამაფრთხილა ქერუბიმმა,
აკრძალულია ბასრი ნივთების შეტანა...
წამის მეასედში ამოვაცოცე ქურთუკიდან
ხმაში დავმალე და მომაქვს საჩუქარი შენთანაც.

მკაცრი მესაზღვრე  მათვალიერებს გაკვირვებით:
 -ბევრი მინახავს ამვლელი,
ჩამვლელი-არცერთი
ათი წუთის წინ დედა რომ არ მენახა, 
მეც ასე ვიტყოდი
და პირიქით დავწერდი.