WHAT I DIDN’T KNOW BEFORE

WAT IK DAARVOOR NIET WIST

was dat paarden simpelweg bevallen van andere
paarden. Absoluut geen baby, absoluut geen
wezentje van overgangen, maar al een beest
op vier benen dat moet en zal lopen,
achter de moeder aan ploetert. Een paard maakt plaats
voor een ander paard en plotseling staan er
twee paarden, zomaar opeens. Zo hield ik van jou.
Van jou, toen je van de lange trein uit Red Bank stapte
met een beker koffie zo groot als je arm en een tas
met twee computers onhandig bungelend langs je
zij. Ik weet nog dat we, toen ik jou zag en jij mij,
in lachen uitbarstten. Wat tussen ons bestond
was geen breekbaar ding dat moest worden gesust
en gekoesterd. Het was al helemaal af, klaar voor de start.

WHAT I DIDN’T KNOW BEFORE

was how horses simply give birth to other
horses. Not a baby by any means, not
a creature of liminal spaces, but already
a four-legged beast hellbent on walking,
scrambling after the mother. A horse gives way
to another horse and then suddenly there are
two horses, just like that. That’s how I loved you.
You, off the long train from Red Bank carrying
a coffee as big as your arm, a bag with two
computers swinging in it unwieldily at your
side. I remember we broke into laughter
when we saw each other. What was between
us wasn’t a fragile thing to be coddled, cooed
over. It came out fully formed, ready to run.