Radosław Jurczak
ELON MUSK DIES ON MARS
for Ana Adamowicz
There’s no pain, there’s the light of sympathetic LEDs.
And hours of gazing through an armoured window
which is like watching Netflix in separate rooms,
one room is green, the other red, with no door from red
to green. It’s beautiful, the way so many things are missing.
There’s no pain. There’s the light of sympathetic LEDs,
and there’s a murmur. The transmission wheedles. It’s Earth. Your Earth,
except there’s no Earth: there’s a view of Earth
like watching Netflix in separate rooms,
with the same pair of eyes (while all eyes on Earth
are looking at you. And what they see is: peace,
with no pain.) There’s the light of sympathetic LEDs
a gesture. An airlock release. A dutiful drip.
Molecules pass through the cell membrane as if through an armoured window
(like millions of Netflix streams in separate rooms)
and now the flowered cool muslin and the ribboned snoods are bootless
along with the mars twitter transmission and the rocket that silver tube
there is no pain anywhere there’s the light of sympathetic leds
like watching netflix in separate rooms.
Publisher: First published on poetryinternational.com, , 2023
ELON MUSK LIGT OP STERVEN OP MARS
voor Ania Adamowicz
Er is geen pijn, er is het licht van medelevende leds.
Er zijn uren van kijken door een gepantserd raam
zoals Netflix kijken in aparte kamers,
groen en rood, zonder deur van rood
naar groen. Het is mooi hoeveel dingen er niet zijn.
Er is geen pijn. Er is het licht van medelevende leds,
geroezemoes. De transmissie schurkt aan. Daar is de aarde. Zij is de jouwe,
hoewel er geen aarde is: er is kijken naar de aarde
zoals Netflix kijken in aparte kamers
met hetzelfde paar ogen (en je wordt bekeken door
alle ogen op aarde. En zij zien: er is vrede,
er is geen pijn). Er is het licht van medelevende leds,
een gebaar. Het lossen van de blokkade. Een gehoorzaam infuus.
deeltjes door het celmembraan als door een gepantserd raam
(miljoenen Netflix-streams in afzonderlijke kamers)
en het kleurig zomerkleedje en de haarvlechtlintjes voor niets
en mars het tsjilpen van de transmissie de raket de zilverrol
er is geen pijn meer er is het licht van medelevende leds
zoals Netflix kijken in aparte kamers
Publisher: 2023, First Published on poetryinternational.com,
ELON MUSK UMIERA NA MARSIE
dla Ani Adamowicz
Nie ma bólu, jest światło współczujących LED-ów.
Są godziny patrzenia przez pancerne okno
jak oglądanie Netfliksa w oddzielnych pokojach,
zielonym i czerwonym, bez drzwi z czerwonego
do zielonego. To piękne, ilu rzeczy nie ma.
Nie ma bólu. Jest światło współczujących LED-ów,
jest szmer. Transmisja się łasi. Jest Ziemia. Jest twoja,
chociaż nie ma Ziemi: jest patrzenie na Ziemię
jak oglądanie Netfliksa w oddzielnych pokojach
tą samą parą oczu (i patrzą na ciebie
wszystkie oczy na Ziemi. I widzą: jest spokój,
nie ma bólu). Jest światło współczujących LED-ów,
gest. Zwolnienie blokady. Posłuszna kroplówka.
cząsteczki przez błonę komórki jak przez pancerne okno
(miliony streamów z Netfliksa w oddzielnych pokojach)
i już letniczek pisany i uploteczki wniwecz
i mars świergot transmisji rakieta srebrny rulonik
już nie ma bólu jest światło współczujących ledów
jak oglądanie netfliksa w oddzielnych pokojach
From: Zakłady holenderskie (Dutch books)
Publisher: Biuro Literackie,
ELON MUSK DIES ON MARS
for Ana Adamowicz
There’s no pain, there’s the light of sympathetic LEDs.
And hours of gazing through an armoured window
which is like watching Netflix in separate rooms,
one room is green, the other red, with no door from red
to green. It’s beautiful, the way so many things are missing.
There’s no pain. There’s the light of sympathetic LEDs,
and there’s a murmur. The transmission wheedles. It’s Earth. Your Earth,
except there’s no Earth: there’s a view of Earth
like watching Netflix in separate rooms,
with the same pair of eyes (while all eyes on Earth
are looking at you. And what they see is: peace,
with no pain.) There’s the light of sympathetic LEDs
a gesture. An airlock release. A dutiful drip.
Molecules pass through the cell membrane as if through an armoured window
(like millions of Netflix streams in separate rooms)
and now the flowered cool muslin and the ribboned snoods are bootless
along with the mars twitter transmission and the rocket that silver tube
there is no pain anywhere there’s the light of sympathetic leds
like watching netflix in separate rooms.
From: Zakłady holenderskie (Dutch books)
Publisher: 2023, First published on poetryinternational.com,
ELON MUSK DIES ON MARS
for Ana Adamowicz
There’s no pain, there’s the light of sympathetic LEDs.
And hours of gazing through an armoured window
which is like watching Netflix in separate rooms,
one room is green, the other red, with no door from red
to green. It’s beautiful, the way so many things are missing.
There’s no pain. There’s the light of sympathetic LEDs,
and there’s a murmur. The transmission wheedles. It’s Earth. Your Earth,
except there’s no Earth: there’s a view of Earth
like watching Netflix in separate rooms,
with the same pair of eyes (while all eyes on Earth
are looking at you. And what they see is: peace,
with no pain.) There’s the light of sympathetic LEDs
a gesture. An airlock release. A dutiful drip.
Molecules pass through the cell membrane as if through an armoured window
(like millions of Netflix streams in separate rooms)
and now the flowered cool muslin and the ribboned snoods are bootless
along with the mars twitter transmission and the rocket that silver tube
there is no pain anywhere there’s the light of sympathetic leds
like watching netflix in separate rooms.
Publisher: 2023, First published on poetryinternational.com,
Sponsors
