Radosław Jurczak
THE SAME ELEGY WRITTEN THREE WAYS
He was cunning though,
And so attentive, it was like actual things were suddenly changed by memory.
Czeslaw Milosz, Where the sun rises and when it falls
(1)
August was glassy and warm as the number peeled from the skin
As it took to the air I Said: see we really
are where places, languages, and the times are measured
(don’t ask, there’s a glass metronome as big as the cosmos
visible for only a moment and that’s just one phase)
And this is just a phrase: a metronome for the world’s first
synthetic elegy (and that’s just another phase)
To resume: August was glassy and we were lying on the roof
looking at the sky and counting all the drones like stars
(2)
Where did the Lithuanians come from they came out of the night
(and ours was a great grief for Wilno is a sad city
and we followed its syntax and all the inversions were sad)
It was slow waking up to the morning air
as if Wilno was a livestream from a vanished culture
But apart from that: at four in the morning there’s everything at once
Just give me WiFi and Wilno turns into a remix of everything
(and in the middle of fucking history the network turns up this quote from Keats
that tender is the night that Tender_is_the _night)
(3)
In the crowd I was scared to wear the mask of the man
who blew up parliament in a parallel universe
I’ve been thinking about drones for a very long time (swallowing the air
and screaming): there should be a small personal metronome for everyone
and a small lens in the sky precisely marking out the cosmos
that is always visible and this is where this ph(r)ase comes to an end
(We were the world’s first live stream from every single atom
and the tiniest remix of everything We were not yet a generation as such
but we were playing that game where the game was playing us)
Publisher: First published on poetryinternational.com, , 2023
DEZELFDE ELEGIE DRIE KEER GESCHREVEN
Hij was echter sluw,
Hij keek alsof het geheugen de dingen meteen veranderde.
Czesław Miłosz, Waar de zon opgaat en waar ze verzinkt
(1)
Glazig was augustus en warm als een gevild cijfer
De lucht zette uit Ik zei: kijk nu echt
wij zijn dat waar je plaatsen talen en tijden meet
(vraag niet naar jezelf het is glas een metronoom zo groot als de kosmos
slechts even zichtbaar en het is slechts een fase)
En het is slechts een frase: een metronoom voor ’s werelds eerste
synthetische elegie (en dat is slechts een fase)
Om terug te gaan: glazig was augustus en we lagen op het dak
we keken naar de hemel en telden drones als sterren
(2)
Vanwaar kwamen de Litouwers terug Van nachtelijk slempen kwamen ze terug
(en erg groot was onze weemoed en Vilnius is een trieste stad
en elke syntaxis kenden we en triest waren de inversies)
Langzaam werd het vroeg en de lucht zette uit
en Vilnius was een live stream van een onbestaande cultuur
Daarnaast: om vier uur ’s ochtends van alles maar dat ik plots
wifi zou zoeken en dat Vilnius een remix zou worden van alles
(midden in het fucking verhaal zal het netwerk met een citaat van Keats zeggen
dat tender is the night dat Tender_is_the_night)
(3)
En ook was ik bang in de menigte gehuld in het masker van een man
die in een mogelijke wereld het parlement had opgeblazen
Ik heb lang nagedacht over drones (en de lucht zette uit
en het geschreeuw): eens voor elk een discrete metronoom
een fijn glas aan de hemel dat precies de kosmos
uittekent voor altijd zichtbaar en hier sluit zich de f(r)ase
(wij waren ’s werelds eerste live stream van elk atoom
de kortste remix van alles We waren nog niet zeker
een generatie we speelden het spel het spel speelde ons)
Publisher: 2023, First Published on poetryinternational.com,
TA SAMA ELEGIA NAPISANA TRZY RAZY
Był jednak przebiegły,
Patrzył, jakby od razu rzeczy zmieniała pamięć.
Czesław Miłosz, Gdzie wschodzi słońce i kędy zapada
(1)
Szklany był sierpień i ciepły był cyfrą obraną ze skóry
Przybierało powietrze Mówiłem: zobacz naprawdę
jesteśmy tym gdzie odmierza się miejsca języki i czasy
(o się nie pytaj to szkiełko metronom wielki jak kosmos
widzialny tylko przez chwilę i to dopiero jest faza)
I to dopiero jest fraza: metronom do pierwszej na świecie
syntetycznej elegii (i to dopiero jest faza)
Wracając: szklany był sierpień i leżeliśmy na dachu
patrzyliśmy w niebo liczyliśmy drony jak gwiazdy
(2)
Skąd Litwini wracali Z nocnej wracali najebki
(i bardzo wielki był żal nasz a Wilno smutnym jest miastem
i każdą składnię znaliśmy i smutne były inwersje)
Powoli robiło się wcześnie i przybierało powietrze
a Wilno było live streamem z nieistniejącej kultury
Poza tym: o czwartej nad ranem wszystkiego ale że nagle
poszukam WiFi i to Wilno zostanie remiksem wszystkiego
(na środku kurwa historii sieć powie cytatem z Keatsa
że tender is the night że Tender_is_the_night)
(3)
A także bałem się w tłumie ubrany w maskę człowieka
który w możliwym świecie wysadził w powietrze parlament
Długo myślałem o dronach (a przybierało powietrze
i krzyki): kiedyś każdemu jeden dyskretny metronom
drobne szkiełko na niebie które dokładnie wytyczy
kosmos widzialny już zawsze i tu domyka się f(r)aza
(byliśmy pierwszym na świecie live streamem z każdego atomu
najkrótszym remiksem wszystkiego Nie byliśmy jeszcze na pewno
pokoleniem graliśmy w grę grała w nas gra)
From: Pamięć zewnętrzna (External memory)
Publisher: SPP Łódź, Łódź
THE SAME ELEGY WRITTEN THREE WAYS
He was cunning though,
And so attentive, it was like actual things were suddenly changed by memory.
Czeslaw Milosz, Where the sun rises and when it falls
(1)
August was glassy and warm as the number peeled from the skin
As it took to the air I Said: see we really
are where places, languages, and the times are measured
(don’t ask, there’s a glass metronome as big as the cosmos
visible for only a moment and that’s just one phase)
And this is just a phrase: a metronome for the world’s first
synthetic elegy (and that’s just another phase)
To resume: August was glassy and we were lying on the roof
looking at the sky and counting all the drones like stars
(2)
Where did the Lithuanians come from they came out of the night
(and ours was a great grief for Wilno is a sad city
and we followed its syntax and all the inversions were sad)
It was slow waking up to the morning air
as if Wilno was a livestream from a vanished culture
But apart from that: at four in the morning there’s everything at once
Just give me WiFi and Wilno turns into a remix of everything
(and in the middle of fucking history the network turns up this quote from Keats
that tender is the night that Tender_is_the _night)
(3)
In the crowd I was scared to wear the mask of the man
who blew up parliament in a parallel universe
I’ve been thinking about drones for a very long time (swallowing the air
and screaming): there should be a small personal metronome for everyone
and a small lens in the sky precisely marking out the cosmos
that is always visible and this is where this ph(r)ase comes to an end
(We were the world’s first live stream from every single atom
and the tiniest remix of everything We were not yet a generation as such
but we were playing that game where the game was playing us)
From: Pamięć zewnętrzna (External memory)
Publisher: 2023, First published on poetryinternational.com, Łódź
THE SAME ELEGY WRITTEN THREE WAYS
He was cunning though,
And so attentive, it was like actual things were suddenly changed by memory.
Czeslaw Milosz, Where the sun rises and when it falls
(1)
August was glassy and warm as the number peeled from the skin
As it took to the air I Said: see we really
are where places, languages, and the times are measured
(don’t ask, there’s a glass metronome as big as the cosmos
visible for only a moment and that’s just one phase)
And this is just a phrase: a metronome for the world’s first
synthetic elegy (and that’s just another phase)
To resume: August was glassy and we were lying on the roof
looking at the sky and counting all the drones like stars
(2)
Where did the Lithuanians come from they came out of the night
(and ours was a great grief for Wilno is a sad city
and we followed its syntax and all the inversions were sad)
It was slow waking up to the morning air
as if Wilno was a livestream from a vanished culture
But apart from that: at four in the morning there’s everything at once
Just give me WiFi and Wilno turns into a remix of everything
(and in the middle of fucking history the network turns up this quote from Keats
that tender is the night that Tender_is_the _night)
(3)
In the crowd I was scared to wear the mask of the man
who blew up parliament in a parallel universe
I’ve been thinking about drones for a very long time (swallowing the air
and screaming): there should be a small personal metronome for everyone
and a small lens in the sky precisely marking out the cosmos
that is always visible and this is where this ph(r)ase comes to an end
(We were the world’s first live stream from every single atom
and the tiniest remix of everything We were not yet a generation as such
but we were playing that game where the game was playing us)
Publisher: 2023, First published on poetryinternational.com,
Sponsors
