AWAY

A roomful of empty shoes, yet
from all of them she rises, resurrecting in
her many forms: the one and only, vanished,

who now comes forth again, high-spirited
and smiling, through the darkness of the Lions’ Gate –
a piercing sun behind. She is

a shadow resting under flowers, beneath the grass
and I limp like an ape in her late shoes,
in her ancient coat in the cold breeze

chasing, as ever, life’s dream. I will
get to faraway places, leave your tracks
there, heels dug in the sand.

WEG

Een kamer vol verlaten schoenen.
Maar uit al haar schoenen staat zij op, verrijst
in vele gestalten: de ene verdwenene

die nu als toen weer fier komt aangelopen,
lachend, door het donker van de Leeuwenpoort –
erachter schrijnt de zon. Zij is

een schaduw rustend onder bloemen, onder gras
en ik hink als een aap in haar gestorven schoenen
in haar oude jas in de koude wind

die droom van leven na blijft jagen. Ik zal
op onbekende plekken komen, daar
jouw sporen prenten, de hakken in het zand.

WEG

Een kamer vol verlaten schoenen.
Maar uit al haar schoenen staat zij op, verrijst
in vele gestalten: de ene verdwenene

die nu als toen weer fier komt aangelopen,
lachend, door het donker van de Leeuwenpoort –
erachter schrijnt de zon. Zij is

een schaduw rustend onder bloemen, onder gras
en ik hink als een aap in haar gestorven schoenen
in haar oude jas in de koude wind

die droom van leven na blijft jagen. Ik zal
op onbekende plekken komen, daar
jouw sporen prenten, de hakken in het zand.