THE MOULT

DE RUI

Blijf uit de zon:
we kunnen je allemaal zien. Zoek geen ruzie
met wie overwicht heeft. We hebben zo’n hoge

gouden kom met hei en mos
gezelschap van wulpen en kreten en
gemompel in de wind; de lange

zucht van eilanden

en verblindende zee.

Verberg je in de tover en pluk
je vacht – fijne spiering gevangen in hei
en glanzend riet –

terwijl het me zo spijt, van die waaiende,
glanzende vlaszijde, weggerukt
en verstrooid door de wind.

Verstijf als het zonlicht je raakt

je bent niet onzichtbaar. Krab je

droommantel van zilvergeld af.
Rust voor de wind in de zon. Vlucht
met dubbele gewrichten als het dal schemert.

THE MOULT

Stay out of the sun:
we can all see you. Stop picking fights
above your weight. We’ve this high

golden bowl of heather and moss
company of whaups and cries and
mutters in the wind; the long

draught of islands

and blinding sea.

Shelter in the hoodoos and pluck
your fur – fine smelt caught on heather
and shining reeds –

ruing it as I do, this flying
gleaming floss snatched back
and spent by the wind.

Freeze when the sunlight hits you

you’re not invisible. Scratch off

your dreamcoat of silver money.
Rest downwind in the sun. Run
double-jointed when the valley dims.