A BRONZED FACE AND TINY PURPLE VEINS

A bronzed face and tiny purple veins,
A smooth face of Mayan mould,
The colors of saffron and pasture,
Hunched in a bright overcoat
And woolen hat,
The long coat’s tassels wary of the slashing winds of mountain land,
On the invisible flag: whiteness and the antlers of a stag
With a heart dispersed and diffused;
Ferried by a gramophone’s sound waves,
Sensation is channelled in the air,
The command, the book and the empire of catapults, and way before
A sensation is in the air, expanding
In the arm, and the disintegrating arm,
In the solitude of darkness
And when someone’s death is announced in the hour of divination,
Hiding from life,
And escaping between the clear and the blurred faces,
A desire for the pulse to drop,
In the cleft of a ruby; the fruit of Badakhshan ; and a crying face;
In the birth of eyelashes and the soft fabric of shivering dew,
To appear and to nestle between tresses,
The burning of intense fever, lubricious more than ever, magnetic more than ever;
Swinging in the direction of inopportunity, the wheel of fortune, turning
And standing;

In a curling clock destined to melt,
Slippery on the cheeks, the annihilator of the restless cloak, endlessly turning;
You stand,
You watch,
You drink tea;
Like a rainbow, you slip on the chair;
You pick up a cigarette,
And light it;

The flickering lantern awakens,
Swirls around the cloak,
Rising from the margins, coloured blue,
And stands on your heart,
Evaporates through your eyes;
Creeping to a corner is an emerald ring stone,
The slippery past of a faraway destiny,
And you reach the curved line,
Entering a geography of latitudes and longitudes,
The composition quickens;
In the middle of the open field, again and again,
A church turns into ruins,
Recomposing in the breaking of light and the unique path of your voice,
And passes through latitudes and longitudes;
The heat lifts the cloak,
Settling on the crucifix of your ribcage,
On the chair, shivering,
With the fluttering fabric of dew
You drink tea,
You light up the rainbow lamp,
You drown,
And the pen turns round and round,
And you write your own death;
It moves up your fingers,
Pursuing the path to your mouth,
You collapse within your pulse,
You write this,
And you disintegrate between the seconds;
You go to the post office,
You ask for a letter of the perished,
Searching for an omen;
You take the by-way,
You look for an epiphany,
In a rainbow shawl,
And shake crimson-coloured medals,
You say hello, peace be upon you,
And then goodbye;
You are dispersed between the sound waves of a gramophone,
Your heart diffused and ferried by the sound waves of a gramophone,
You stay at home
And seek prophecy,
Searching for an omen in the hours;
The bronzed face heats up,
You wrap yourself around my body;
Looking for where the breaths join up,
You’re released in my throat;
You move up,
Become tears
And flow down my cheeks;
You go to the post office,
Seeking a letter from the dead;

A longing to let go,
A date with the unsung heroes of time,
And empires beyond the age when writing was invented;
The ones that were never put in ink,
Embarking on the saddle, taming the lines,
Abandoning time, leaving the five senses behind;
That bronzed face, a prototype found when iron was discovered
A one that never, ever found reflection in ink.

GEBRONSD GEZICHT EN PAARSE BLOEDVATEN

Gebronsd gezicht en paarse bloedvaten,
het heldere gezicht van een Maya,
de kleur van saffraan en gras,
in een lichte mantel
en wollen tulband gepakt
met lange franjes die wijnrood wapperen in de gure bergwind,
de verborgen vlag versierd met een hertengewei en devotie,
een hart verspreid en uitgezonden
op de golven van een grammofoon
gebod, boek, het imperium van de katapult en de tijd ervoor,
gevoelens in de ruimte gezonden,
omarmd en afgestoten,
de tijd die wordt samengebald in het donker,
de doodsaankondiging van iemand die je in je eigen glazen bol ziet,
hij staat buiten het leven,
ontvlucht aan bekende en vreemde gezichten
wil hij zijn polsslag laten zakken,
in de barst van een robijn het fruit van Badachsjaan* en een huilend gezicht,
in de geboorte van wimpers en de termeh** van bibberende dauw,
de wassende maanlokken, de afnemende maanlokken,
het gloeien van hevige koorts, vochtiger en magnetiserender dan ooit,
de wenteling in een onbestemde richting, het rad van fortuin dat draait
en tot stilstand komt,
in het uur dat hij een golf optilt
begint hij te smelten
glijdt langs wangen, vernietigt de donkere krans,
je staat stil,
je kijkt,
je drinkt thee,
glijdt van een regenboog, je stoel,
je zit,
neemt een sigaret,
steekt hem aan,
een trillende lantaarn ontwaakt,
eet de krans van het maanwiel op
en vanuit de blauwe randen komt hij omhoog,
op je hart staat hij stil,
barst uit je ogen,
de olivijn kruipt in een hoekje,
de oudheid ontvlucht, het verre geschiedenisavontuur,
je bereikt de kromme lijn,
in de geografie van lengte- en breedtegraad
leeft het bouwwerk op,
midden op een plein wordt
keer op keer een kerk verwoest,
die zich weer opricht bij het ochtendgloren,
in het vluchtige spoor van je stem,
beweegt langs lengte- en breedtegraad,
in de hitte gaat je hemd uit
dat over de crucifix van je borstkas hangt,
bibberend op je stoel,
met de wapperende stof van de dauw,
drink je thee,
steek je de regenbooglamp aan,
verdrink je,
draait de pen maar rond en rond,
teken je je eigen dood op,
komt uit je vingers,
neemt de weg van je mond,
je laat je polsslag zakken,
schrijft dit op,
valt tussen de secondes uiteen,
je gaat naar het postkantoor,
neemt een doodsakte mee
op zoek naar een voorteken,
vanaf een regenboogsjaal
neem je een zijweg,
je geeft bevelen,
je schudt aan de judasboom van je uniform,
je zit,
je groet,
zegt vaarwel,
op de golven van een grammofoon word je uitgezonden,
je hart verspreid en uitgezonden op de golven van een grammofoon,
je blijft thuis,
denkt na,
denkt voortdurend na,
het bronzen gezicht wordt heet,
je slaat je om mijn lichaam,
op zoek naar het verbond der zielen,
en in mijn keel word je verlost,
je komt omhoog,
je wordt een en al traan
en biggelt over mijn wangen,
naar het postkantoor ga je,