Poetry International Poetry International
Gedicht

Nora Gomringer

Forgetting the ghosts

when I left
I asked them to come with me
I held the door open and lowered my gaze
so that they could move out, become free
in the new home she lived
near the living room window
he in the study near the door
they saw how I slaved away
and their arms lay around my shoulders
without weight or consequence
my thoughts and heart
rose and when I was called away
I shipped everything, packaged and parcelled,
my farewells said, and became less at this place
and I forgot to ask them
to come with me into my old life
which they knew so well
it seems to me as if they still live
in the flat which I left
I tell my friend:
forgot my ghosts
and she knows to say
: they won’t be long

Geesten vergeten

Toen ik ging
vroeg ik ze om mee te komen
Ik hield de deur open en mijn ogen neergeslagen
zodat ze eruit konden, vrij werden
In het nieuwe huis woonde zij
bij het woonkamerraam
Hij in de werkkamer bij de deur
Ze zagen hoe ik worstelde
En hun armen lagen om mijn schouders
zonder gewicht of gevolg
Mijn gedachten
mijn hart en toen ik weggeroepen werd
pakte ik alles, verscheepte, verzond
nam afscheid en werd minder op deze plek
en ik vergat ze te vragen
mee te gaan naar mijn oude leven
dat ze uit den treure kenden
en volgens mij woonden ze nog steeds
in het huis dat ik verliet
Tegen een vriendin zeg ik:
ben mijn geesten vergeten
en zij weet te zeggen
: die komen na

Geister vergessen

Als ich ging
Bat ich sie, mitzukommen
Ich hielt die Tür auf und den Blick gesenkt
Damit sie ausziehen konnten, frei wurden
Im neuen Heim lebte sie
Nahe dem Wohnzimmerfenster
Er im Arbeitszimmer nahe der Tür
Sie sahen, wie ich mich plagte
Und es lagen ihre Arme um meine Schultern
Ohne Gewicht und Konsequenz
Es hoben sich die Gedanken und
Das Herz und als ich weggerufen wurde
Packte ich alles, verschiffte, versandte
Verabschiedete und wurde weniger an diesem Ort
Und ich vergaß, sie zu bitten,
mitzukommen in mein altes Leben
das sie kannten zum Überdruss
und es scheint mir, sie lebten immer noch
in der Wohnung, die ich verlassen habe
Meiner Freundin sage ich:
Habe meine Geister vergessen
Und sie weiß zu sagen
: die kommen nach
Close

Geesten vergeten

Toen ik ging
vroeg ik ze om mee te komen
Ik hield de deur open en mijn ogen neergeslagen
zodat ze eruit konden, vrij werden
In het nieuwe huis woonde zij
bij het woonkamerraam
Hij in de werkkamer bij de deur
Ze zagen hoe ik worstelde
En hun armen lagen om mijn schouders
zonder gewicht of gevolg
Mijn gedachten
mijn hart en toen ik weggeroepen werd
pakte ik alles, verscheepte, verzond
nam afscheid en werd minder op deze plek
en ik vergat ze te vragen
mee te gaan naar mijn oude leven
dat ze uit den treure kenden
en volgens mij woonden ze nog steeds
in het huis dat ik verliet
Tegen een vriendin zeg ik:
ben mijn geesten vergeten
en zij weet te zeggen
: die komen na

Forgetting the ghosts

when I left
I asked them to come with me
I held the door open and lowered my gaze
so that they could move out, become free
in the new home she lived
near the living room window
he in the study near the door
they saw how I slaved away
and their arms lay around my shoulders
without weight or consequence
my thoughts and heart
rose and when I was called away
I shipped everything, packaged and parcelled,
my farewells said, and became less at this place
and I forgot to ask them
to come with me into my old life
which they knew so well
it seems to me as if they still live
in the flat which I left
I tell my friend:
forgot my ghosts
and she knows to say
: they won’t be long
Sponsors
Gemeente Rotterdam
Nederlands Letterenfonds
Stichting Van Beuningen Peterich-fonds
Ludo Pieters Gastschrijver Fonds
Lira fonds
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère