THE OTHER; OR THE MILITANT TRENCH

Never, never,
I’m not a brother, friend, life partner.
Never, never . . .
You’re not my brother, my friend, my life partner.
We’re both “the other”.
We’re merely an “other” . . .

*

I have your eyes, your heart;
I have your mouth, your lungs, the pain of your regret . . .
Your shiver of fear
             And your soul’s sigh in the presence of beauty.
But, suddenly,
Under cover of creation’s brotherhood,
From the offspring of roosters, crocodiles and rabbits,
The thirst for steel, the perversion of blood
And the greed of the children of God militias
To monopolise membership of the celestial “nudist club” is revealed.
An image of “the other” is revealed
Hidden in the secret clouds of the other.
(A knife is revealed . . . )
And it is revealed that
              Both of us are the other’s other
                              Both of us are types . . .
And both of us are sacrificial animals.
. . . . . . . . .

So
Don’t blame frailty.
Don’t blame fear.
Don’t blame the outcast’s helplessness.
Don’t blame the jerk of the coward’s hand
Don’t blame the lust of a stalker
             Of a trench
             Or a den
                         Or a penthouse.
But . . .
Blame your weapon readied beneath the wedding’s din.
Blame your brother’s weapon (your brother “the other”)
Lurking behind the “enemy” defences.
Blame the venomous conviction of the messengers of blindness . . .
Blame the power of “the other’s” certainty,
Which does not see in “the other”
Anything but “the other’s” errors.
Blame the trench we dug together
(You, the other, and I, the other’s other.)
We dug it together . . .
And here we are now, on enemy sides,
Blindfolded with our creeds and rage,
Blindfolded with the lie of the brotherhood of creatures,
Each prostrate behind his heap of dirt . . . or heap of creed,
             Eye on the target,
                          Finger on the trigger
                                         And heart trembling . . .

We are both lambs of the wolf.
. . . . . . . .

I am “the other”
And you are “the other’s other”.
We both own reality
But neither owns right.

Evil will last forever . . .
. . . . . . . .

You are “the other”
And I am “the other’s other”.
We both own truth
But neither owns what’s true.

Yes, evil will last forever . . .

*

Don’t smile
I hope you don’t smile
For behind this rose
I smell               the scent                     of a death.

DE ANDER OF: DE LOOPGRAAF VAN DE MILITIE

Nooit nooit
Ik ben geen broer, geen vriend, geen levensgezel.
Nooit nooit . . . 
Je bent mijn broer niet, mijn vriend niet en niet mijn levensgezel.
Wij zijn beiden “een ander”. . 
Wij zijn beiden niets dan een ander!

		*

Ik heb je ogen en je hart
Je mond, je longen en je pijn van spijt…
Je rilling van angst
	Je diepe zucht bij schoonheid
Maar, op eens
Onder de mantel van een wereldwijde verbroedering
Van het nageslacht van hanen, krokodillen en hazen
Verschijnen de dorst van het staal, de eigenaardigheid van bloed
	En de hunkering van de milities van Gods zonen  
	naar het lidmaatschap van de hemelse nudistenclub 
Het beeld van de ander wordt ontdekt
Verborgen in het mistige hart van “de ander”
(het mes wordt getrokken . . .)
Ontdekt wordt
Dat wij beiden de ander van de ander zijn
			Wij zijn beiden Kaïn..
				En beiden zijn wij zijn slachtoffer
.  .  . .  .  .  . .

Daarom
Veroordeel de zwakte  niet
Veroordeel de angst niet
Veroordeel de schrik van de verschoppeling niet
Veroordeel de bevende hand van de lafaard niet
Veroordeel de verdrevene niet 
		Die naar een loopgraaf
		   Een onderkomen
		      Een dak verlangt
Maar . . 
Veroordeel je wapen dat in de bruiloftsdrukte in gereedheid werd gebracht
Veroordeel het wapen van je broer (je broer “de ander”. . )
Die achter de versterkingen van “de vijand” spioneert . . 
Veroordeel de wrok die schuilgaat achter de blinde toegeeflijkheid van zijn boden . . 
Veroordeel de zekerheid van “de ander” 
Die niets ziet in “de ander”
	Dan de dwaling van “de ander”. . 
Veroordeel de loopgraaf die we samen groeven
(Jij de ander en ik de andere ander)
We groeven samen…
En nu staan we aan tegenover elkaar liggende fronten 
	– Achter de sluier van onze godsdienst en onze haat –
	   Achter de valse sluier van de broederschap van levenden  
Elk achter zijn eigen zandhoop – of heuvel van geloof
	Het oog op het doel gericht
		De vinger aan de trekker
			Met bevend hart . . .

Beiden zijn wij wolven in schaapskleren

 .  . .  .  .  . .

Ik “de ander”
En jij “de andere ander”
Elk van ons beiden heeft de waarheid
Maar geen van ons heeft gelijk

Het kwaad zal blijven . . 
.  .  . .  .  .  . .

Jij “de ander”
Ik “de andere ander”
Elk van ons heeft gelijk
Maar geen van ons heeft de waarheid

: Ja, het kwaad zal blijven…

		*
Lach niet
Ik vraag je niet te lachen
Want achter deze roos
Ruik ik de dood