THE PROPER DANISH SUMMER

A proper Danish summer shall be the theme of this sonnet:
For it is only proper that what surrounds us should be treated
not in thirteen or fifteen lines, but in fourteen: Everything fitted
together neatly, that is how I would have it, form and content
as one, just as I am one with summerness
which is one with Danishness,
entirely proper: But it would not be this poem
if it didn’t point out that no two things can be one.
There must be space: A proper Danish summer
probably is the place I could best get along without myself.
And I would gladly have nature speak on my behalf, that is if the vulgar
lawn hadn’t made it so awkward:
In the middle of it stands a tall red chimney: It belongs to the crematorium.
What comfort at long last to be free of oneself!

DE ECHTE DEENSE ZOMER

Een echte Deense zomer moet het thema van dit sonnet zijn:
want het moet juist zijn dat dat wat je omgeeft, niet
in dertien of vijftien regels gezegd moet worden, maar in veertien: zo bedoel ik
dat alles op zijn plaats komt, zodat vorm en inhoud één worden
zoals ik zelf een ben met de zomer
die een is met het Deenszijn
dat het volkomen juiste is: maar het zou dit gedicht niet zijn
als het er niet op wees dat niemand een kan zijn met iets anders.
Plaats moet er zijn: een echte, Deense zomer
is vast daar waar ik mezelf het best kon missen.
En ik liet de natuur graag namens mij spreken, als het vulgaire groene
het niet te pijnlijk had gemaakt:
Er middenin staat een hoge, rode schoorsteen: die hoort bij het crematorium.
Wat een troost om eindelijk van jezelf verlost te zijn!

DEN RIGTIGE DANSKE SOMMER

En rigtig dansk sommer skal være temaet for denne sonnet:
For det må da være rigtigt at det, som omgiver en, ikke skal siges
i tretten eller femten linier, men i fjorten: Sådan vil jeg mene
alting kommer på sin plads, så form og indhold bliver ét
sådan som jeg selv er ét med sommeren
som er ét med danskheden
der er det helt rigtige: Men det ville ikke være dette digt
hvis det ikke påpegede, at ingen kan være ét med noget andet.
Plads skal der være: En rigtig dansk sommer
er nok der hvor jeg bedst kunne undvære mig selv.
Og jeg lod gerne naturen tale på mine vegne, om ikke det vulgære
grønne havde gjort det for pinligt:
Midt i det står en høj rød skorsten: Den hører til krematoriet.
Hvilken trøst langt om længe at blive fri for sig selv!