How will things be for me this winter?

How will things be for me this winter?
Let’s say, may I get rich,
But I shan’t order any snow in big flakes,
I’ll stock up on unproblematic carefree days,
From the room I shall hound out insolent moles
And I shall diligently fill the cavities in the floor.
For proper things
I shan’t mess up the proper path.
A trusting hand
Will remove the dust with a piece of velvet.
I shan’t compare the sound of the clock
To barefoot children gadding about.
I shall never again compare anything to anything,
But woe if the bridge calls me at night!
(It’s afraid it can plunge right down.)
Its mighty irons crumble my fingers,
When its railings cling to me
And won’t let me go.

Wat staat er me deze winter te wachten?

Wat staat er me deze winter te wachten?
Stel dat het geld me in de schoot valt,
dan bestel ik geen dikke sneeuwvlokken,
maar maak ik zorgeloze, vredige dagen in,
jaag ik de brutale mollen uit de kamers,
en dicht ik met frisse moed de tunnels in de vloer.
Gewone voorwerpen leid ik niet
van hun gewone spoor af.
Met volgzame hand neem ik het stof
met een fluwelen doek af.
Ik leg geen verband tussen het getik van de klok
en het getrippel van blote kindervoetjes.
Nooit leg ik nog verbanden…
Maar wat gedaan als de brug me ’s nachts roept!
(Hij is bang dat hij naar beneden valt)
Zijn zware metaal slaat hij om mijn vingers –
de reling haakt zich aan me vast
en laat niet meer los…

როგორ იქნება ამ ზამთარს ჩემი საქმე?
ვთქვათ, რომც გავმდიდრდე,
დიდფანტელება თოვლს კი არ გამოვიწერ,
მოვიმარაგებ უპრობლემო, არხეინ დღეებს,
ოთახებიდან გავაძევებნ თავხედ თხუნელებს
და გულმოდგინედ იატაკის ღრმულებს შევავსებ.
წესიერ ნივთებს
არ ავურევ წესიერ გზა-კვალს.
დამჯერე ხელი
მტვერს აიღებს ხავერდის ნაჭრით.
არ შევადარებ საათის ხმას
ფეხშიშველა ბავშვების ტანტალს.
აღარასოდეს შევადარებ რამეს - რაიმეს...
მაგრამ ვაი თუ დამიძახა იმ ხიდმა ღამით!
(მას ეშინია, რომ შეუძლია გადახტეს ქვემოთ)
თითებს მიფშვნიან ღონიერი მისი რკინები -
მოაჯირით რომ მეჭიდება
და აღარ მიშვებს...