As soon as I open my eyes towards morning

As soon as I open my eyes towards morning
I shall open the balcony doors, then
Into the room will come voice and pavement
In its very own image.

I know it’s only existence. In the tap
There’s almost no water, but
Morning will come, which you drank,
Which can be drunk like water.

Morning will bring itself to the window,
Morning is a dream in reality:
The fountain, the street, avenue and square
Cautiously

Are touched by it every day at the appointed time.
It will flicker its eyes for a moment,
And that moment something
Dyes everything in its own colours.

Als ik tegen de ochtend mijn ogen opendoe

Als ik tegen de ochtend mijn ogen opendoe
zet ik de deur
van het balkon open
en stroomt de kleur
van het lawaai en het trottoir de kamer binnen.

Ik herken dit als louter bestaan. Uit de kraan
stroomt geen water
maar de morgen die drinkbaar is,
en klatert als water.

De morgen komt zelf aan het raam staan.
Een droom in de werkelijkheid is de morgen:
de fontein, de straat, de laan, het plein
raakt hij voorzichtig

op het afgesproken uur aan.
Als hij knippert met zijn ogen
staat de nacht klaar
en verft alles in de door hem gewenste kleur.