Poetry International Poetry International
Dichter

Hédi Kaddour

Hédi Kaddour

Hédi Kaddour

(Tunesië, 1945)
Biografie
Hédi Kaddour (Tunis, 1945) is een van de Franse dichters die wel de ‘nieuwe lyrici’ zijn genoemd, een wat misleidende verzamelnaam voor een heterogene groep die halverwege de jaren tachtig begon te publiceren bij kleinere uitgeverijen en toen doorstroomde naar de grotere. Vooral Gallimard heeft een flink aantal van hen onder zijn hoede genomen, onder wie Philippe Delaveau, Guy Goffette en ook Hédi Kaddour. Andere uitgeverijen volgden met eigen jonge dichters, die op hun eigen manier allemaal terugkeerden naar het terrein van subjectiviteit, emotie en melodie. Het zal niet toevallig zijn dat deze renouveau lyrique samenvalt met een vergelijkbare tendens in het proza, waar vanaf begin jaren tachtig weer volop toegankelijke boeken zijn geschreven, in reactie op de haast wetenschappelijke gestrengheid van Tel Quel en de Nouveau Roman.
Kaddour debuteerde in 1987 bij Ipomée met Le chardon mauve. Twee jaar later brak hij door met zijn eerste bundel voor Gallimard, La fin des vendanges, die bijzonder lovende kritieken kreeg. In datzelfde jaar publiceerde hij een bundel Wallace Stevens-vertalingen, en met enige regelmaat begon hij bijdragen te leveren aan de Nouvelle Revue Française, zowel gedichten als essays. Van die laatste verscheen in 1994 een selectie onder de titel L’Émotion impossible (de titel is een hommage aan Joseph Brodsky).
 
De interesse van Kaddour, in het dagelijks leven universitair docent Franse literatuur, gaat vooral uit naar dichters in de grote Europese traditie die een eigen manier hebben gevonden om het “eenheidslied van de nachtegaal tot zwijgen te brengen door de plaats van de dichter te verlaten” – de plaats van de dichter, dat wil zeggen het subjectieve ik als oorsprong, doel en zin van de poëzie. Wat overblijft is een lyriek van de lege stoel, en Kaddours derde dichtbundel heet dan ook niet toevallig La chaise vide. Daarna volgden nog twee bundels, de laatste in het jaar 2000.          
 
Inmiddels is Kaddour vooral als prozaschrijver actief. Voor zijn roman Waltenberg (2005) kreeg hij de Prix Goncourt du Premier Roman.
© Martin de Haan (Translated by Donald Gardner)
Bibliografie
 
Poëzie
 
Le chardon mauve, Ipomée, Moulins, 1987 (gedichten)
La fin des vendanges, Gallimard, Parijs, 1989 (gedichten)
La chaise vide, Obsidiane, Sens, 1992 (gedichten)
Jamais une ombre simple, Gallimard, Parijs, 1994 (gedichten)
Passage au Luxembourg, Gallimard, Parijs, 2000 (gedichten)
 
Romans
 
Waltenberg, Gallimard, Parijs, 2005 (roman)
Savoir-vivre, Gallimard, Parijs, 2010 (roman)

Ander proza
 
Aborder la poésie, Seuil, Parijs, 1997 (leerboek)
L’Émotion impossible, Le Temps qu’il fait, Cognac, 1994 (essays)
Les pierres qui montent: Notes et croquis de l’année 2008, Gallimard, Parijs, 2010 (dagboek)
Sponsors
Gemeente Rotterdam
Nederlands Letterenfonds
Stichting Van Beuningen Peterich-fonds
Ludo Pieters Gastschrijver Fonds
Lira fonds
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère