AMAZONIAN ALIENS

They aren’t at all among
us the authors of my era and I
I fear the worst
how will I survive another 20 years as a species
others don’t know how
our coastal city found a new rhythm and
sings in other words than the ones once thrown off
we wrapped ourselves in our treasured language like a cloak that
offered warmth and prestige where it was cold
overseas and alien.
I want to gather up what was expressed by those now dead
and quietly transform it all into a birthplace
not an island
not a coastal plain but
high peaks
too bad no compatriot of mine is willing to live there
too clear the view too keen the insight too much fear.
Obsessed with an origin we seek and never find
they have distanced themselves from me and hated the authors of my era
for reducing so much to rubble
so they could elevate fatherland
and mother tongue to a future
that matters.
We did not surrender ourselves to imagined tomorrows
but like drowning swimmers
against the current made something clear
something of life
where no ground for life exists.
Amazonian prisoners we have remained
and forever in flight.
I do not know where I can utter
my rebuttal
unpunished and unafraid. I do not even know where
blood relatives watch and wait like clods of earth crawling with life.
My death will be the disappearance of a species.

AMAZONEVREEMDELINGEN

AMAZONEVREEMDELINGEN

Zij zijn echt niet onder
ons de auteurs van mijn tijd en ik
ik vrees het ergste
hoe overleef ik nog 20 jaar als soort
anderen weten niet hoe
onze kuststad een nieuw ritme vond en
zingt met andere woorden dan die ooit werden verworpen
wij sloegen de taalschat om ons heen als een mantel die
warmte gaf en aanzien waar het koud
was overzee en vreemd.
Ik wil verzamelen wat zij die dood zijn articuleerden
en alles stilletjes transformeren tot geboorteplaats
geen eiland
geen kustvlakte maar
hooggebergte
geen landgenoot wil er wonen helaas
geeft te veel overzicht en inzicht en vrees.
Verslingerd geraakt aan een oorsprong die wij zoeken en maar niet vinden 
hebben zij afstand genomen van mij en ons gehaat om de brokstukken 
die auteurs van mijn tijd hebben gemaakt om vaderland en 
moedertaal te verheffen tot een toekomst
die telt.
Wij hebben ons niet overgeleverd aan toekomstdromen
wij hebben als drenkelingen en 
tegen de stroom in iets duidelijk gemaakt
iets van bestaan
waar geen bestaansgrond is.
Amazonevreemdelingen zijn wij gebleven
en voortdurend op de vlucht.
Ik weet niet waar ik mijn weerwoord kan
uitspreken
ongestraft en onbevreesd. Ik weet niet eens waar
bloedverwanten wachten en waken als een klont aarde krioelend van leven.
Sterf ik dan is een soort verdwenen.