Poetry International Poetry International
Gedicht

Danez Smith

Dinosaurs in the hood

Dinousaurs in the hood

laten we een film maken getiteld Dinosaurs in the Hood.
Jurassic Park
met Friday met The Pursuit of Happyness.
er moet een scène zijn waarin een kleine zwarte jongen
met een speelgoeddino speelt in de bus & als hij uit het raam kijkt
een T-Rex ziet, want er moet een T-Rex in zitten.

laat Tarantino dit niet regisseren. in zijn versie speelt de jongen
met een wapen, de metafoor: zwarte jongens spelen met hun leven
een voorbode van zijn einde, het evenbeeld van zijn vader.
nah, het jochie heeft een plastic brontosaurus of triceratops
& dit is zijn bewijs voor magie of God of de kerstman. ik wil een scène

waarin er gekakt wordt op een politiewagen door een pterodactylus, een scène
waarin de buurtwinkel in een slagveld verandert. laat
de Wayans broers niet in deze film spelen. ik wil geen racistische shit
over Aziatische mensen of uitgekauwde Latino stereotypes.
deze film gaat over een buurt van vorstelijk volk –

kinderen van slaven & immigranten & verslaafden & verbanning – die hun stad redden
van werkelijke dinosauriërs. ik wil geen flauwe, doch progressieve
knappe sexy Hmong held, met een geestige, doch sterke, commanderende
Zwarte vrouw buddy-cop film. dit is geen vehikel voor Will Smith
& Sofía Vergara. ik wil oma’s op de veranda die raptors neerknallen

met wapens die ze in de muren & onder matrassen verstopten. ik wil van die kleine
spugende krijsende dinosauriërs. ik wil Cecily Tyson die een speech geeft, twee misschien. ik wil dat Viola Davis de stad redt in de laatste scene met een black fist afro-kam door de laatste dinosauriërs lange, koudbloedige nek. Maar dit kan geen zwarte film zijn. dit kan geen zwarte film zijn. deze film mag niet worden verworpen

vanwege de cast of het publiek. deze film mag geen metafoor zijn
voor zwarte mensen & uitsterven. Deze film mag niet gaan over ras.
deze film mag niet over zwarte pijn gaan of zwarte pijn veroorzaken.
deze film mag niet gaan over een lange geschiedenis van het hebben van een lange geschiedenis met pijn. deze film mag niet gaan over ras. Niemand in deze film mag nigga zeggen

die het niet publiekelijk in mijn gezicht kan zeggen. geen laffe grappen in deze film. geen kogelgaten in de helden. & niemand doodt de zwarte jongen. & niemand doodt de zwarte jongen. & niemand doodt de zwarte jongen. daarbij, de enige reden dat ik deze film wilde maken is voor die eerste scène: kleine zwarte jongen in de bus met zijn speelgoeddino, zijn ogen groot en eindeloos


zijn dromen mogelijk, bonzend, & daar.

Dinosaurs in the hood

let's make a movie called Dinosaurs in the Hood.
Jurassic Park
meets Friday meets The Pursuit of Happyness.
there should be a scene where a little black boy is playing
with a toy dinosaur on the bus, then looks out the window
& sees the T-Rex, because there has to be a T-Rex.

don't let Tarantino direct this. in his version, the boy plays
with a gun, the metaphor: black boys toy with their own lives
the foreshadow to his end, the spitting image of his father.
nah, the kid has a plastic brontosaurus or triceratops
& this is his proof of magic or God or Santa. i want a scene

where a cop car gets pooped on by a pterodactyl, a scene
where the corner store turns into a battleground. don't let
the Wayans brothers in this movie. i don't want any racist shit
about Asian people or overused Latino stereotypes.
this movie is about a neighborhood of royal folks –

children of slaves & immigrants & addicts & exile – saving their town
from real ass dinosaurs. i don't want some cheesy, yet progressive
Hmong sexy hot dude hero with a funny, yet strong, commanding
Black girl buddy-cop film. this is not a vehicle for Will Smith
& Sofia Vergara. i want grandmas on the front porch taking out raptors

with guns they hid in walls & under mattresses. i want those little spitty
screamy dinosaurs. i want Cecily Tyson to make a speech, maybe two.
i want Viola Davis to save the city in the last scene with a black fist afro pick
through the last dinosaur’s long, cold-blood neck. But this can't be
a black movie. this can't be a black movie. this movie can't be dismissed

because of its cast or its audience. this movie can't be metaphor
for black people & extinction. This movie can't be about race.
this movie can’t be about black pain or cause black pain.
this movie can't be about a long history of having a long history with hurt.
this movie can't be about race. nobody can say nigga in this movie

who can't say it to my face in public. no chicken jokes in this movie.
no bullet holes in the heroes. & no one kills the black boy. & no one kills
the black boy. & no one kills the black boy. besides, the only reason
i want to make this is for the first scene anyway: little black boy
on the bus with his toy dinosaur, his eyes wide & endless

his dreams possible, pulsing, & right there.
Close

Dinousaurs in the hood

laten we een film maken getiteld Dinosaurs in the Hood.
Jurassic Park
met Friday met The Pursuit of Happyness.
er moet een scène zijn waarin een kleine zwarte jongen
met een speelgoeddino speelt in de bus & als hij uit het raam kijkt
een T-Rex ziet, want er moet een T-Rex in zitten.

laat Tarantino dit niet regisseren. in zijn versie speelt de jongen
met een wapen, de metafoor: zwarte jongens spelen met hun leven
een voorbode van zijn einde, het evenbeeld van zijn vader.
nah, het jochie heeft een plastic brontosaurus of triceratops
& dit is zijn bewijs voor magie of God of de kerstman. ik wil een scène

waarin er gekakt wordt op een politiewagen door een pterodactylus, een scène
waarin de buurtwinkel in een slagveld verandert. laat
de Wayans broers niet in deze film spelen. ik wil geen racistische shit
over Aziatische mensen of uitgekauwde Latino stereotypes.
deze film gaat over een buurt van vorstelijk volk –

kinderen van slaven & immigranten & verslaafden & verbanning – die hun stad redden
van werkelijke dinosauriërs. ik wil geen flauwe, doch progressieve
knappe sexy Hmong held, met een geestige, doch sterke, commanderende
Zwarte vrouw buddy-cop film. dit is geen vehikel voor Will Smith
& Sofía Vergara. ik wil oma’s op de veranda die raptors neerknallen

met wapens die ze in de muren & onder matrassen verstopten. ik wil van die kleine
spugende krijsende dinosauriërs. ik wil Cecily Tyson die een speech geeft, twee misschien. ik wil dat Viola Davis de stad redt in de laatste scene met een black fist afro-kam door de laatste dinosauriërs lange, koudbloedige nek. Maar dit kan geen zwarte film zijn. dit kan geen zwarte film zijn. deze film mag niet worden verworpen

vanwege de cast of het publiek. deze film mag geen metafoor zijn
voor zwarte mensen & uitsterven. Deze film mag niet gaan over ras.
deze film mag niet over zwarte pijn gaan of zwarte pijn veroorzaken.
deze film mag niet gaan over een lange geschiedenis van het hebben van een lange geschiedenis met pijn. deze film mag niet gaan over ras. Niemand in deze film mag nigga zeggen

die het niet publiekelijk in mijn gezicht kan zeggen. geen laffe grappen in deze film. geen kogelgaten in de helden. & niemand doodt de zwarte jongen. & niemand doodt de zwarte jongen. & niemand doodt de zwarte jongen. daarbij, de enige reden dat ik deze film wilde maken is voor die eerste scène: kleine zwarte jongen in de bus met zijn speelgoeddino, zijn ogen groot en eindeloos


zijn dromen mogelijk, bonzend, & daar.

Dinosaurs in the hood

Sponsors
Gemeente Rotterdam
Nederlands Letterenfonds
Stichting Van Beuningen Peterich-fonds
Ludo Pieters Gastschrijver Fonds
Lira fonds
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère