Gerda Blees

'En ik vraag je / of wij maar gewoon een toevallige verzameling / zijn van moertjes en boutjes in de hand van iemand die / misschien wel nooit van plan was om een werkend apparaat / van ons te maken.' Luchtig, maar met een tragische ondertoon schetst Blees scènes van mensen die je zo’n niet helemaal ‘werkend apparaat’ zou kunnen noemen. Personen die door uiteenlopende omstandigheden buiten gevestigde kaders lijken gevallen en die op eigen, voor hen logische wijze, grip proberen te houden op de werkelijkheid. 

Blees, die ook verhalen schrijft, kijkt goed en dat uit zich in schitterende beelden zoals dit uit de titelreeks ‘Dwaallichten’, over ‘die mensen’: ‘’s nachts zijn ze bang dat de kanalen niet kunnen slapen / als de deur niet op een kier blijft.’ De dichter legt niet de nadruk op misère of gekte, maar kiest een andere, meer averechtse blik. Haar taal bekommert zich bijvoorbeeld om een anorectisch meisje: ‘De honger heeft het laatste vlees / van haar skelet gegeten.'

Dwaallichten is een bundel met gedichten over hoe te leven. Pijnlijke verzen soms, over mensen die aan waanzin bijna ten onder gaan. Maar de zware onderwerpen drukken ze niet te neer. Dat komt door de open stijl van Blees, de toon van verwondering waarin ze menselijk drama vervat, haar milde absurditeit. En ook door haar gevoel voor ritme en klank, dat de kalme regels soepel bijeen houdt.

Dwaallichten is een sterk gecomponeerd debuut van een dichter van wie je alleen maar meer wilt lezen.
Bibliography

Poetry
Dwaallichten, Uitgeverij Podium, Amsterdam, 2018

Prose
Aan doodgaan dachten we niet, Uitgeverij Podium, Amsterdam, 2017
Wij zijn licht, Uitgeverij Podium, Amsterdam, 2020