HOW MUCH MORE BEAUTIFUL COULD YOU BE NOW YOU'RE EATING PEACHES FOR BREAKFAST

and I am licking you out like a pan glinting I turn all your stories
round the beating part of me

muted living tires me out and the green parakeets tell me I must be quick
they emphasise that haste is required

I pour myself out all over you like something for which I'd still like to find a metaphor
the days are sweet I pick them
cook them down thick to syrup
add too much sugar again leave it sitting there night after night
tea towel over the top as though this will somehow protect us from the insects

how much more beautiful could you be and the procession of ants
winding across the tile floor

HOEVEEL MOOIER KUN JE WORDEN NU JE MET PERZIKEN ONTBIJT

HOEVEEL MOOIER KUN JE WORDEN NU JE MET PERZIKEN ONTBIJT

en ik je uitlik als een pan blikkerend ik draai al jouw verhalen
om het kloppende deel van mij

gedempt leven maakt me moe en de groene parkieten zeggen dat ik snel moet zijn
ze benadrukken dat haast geboden is

ik stort me over je uit als iets waar ik nog een metafoor voor wil vinden
de dagen zijn zoet ik pluk ze
kook ze dik tot siroop
voeg weer te veel suiker toe laat het nacht na nacht staan
theedoek erover alsof dat de insecten bij ons weg zal houden

hoeveel mooier kun je worden en de sliert van mieren
slingerend over de tegelvloer