Poetry International Poetry International
Gedicht

Sayaka Osaki

Rebirth

I threw away lots of clothes
Shirts, skirts, shoes, and bags
It’s a pain when you sympathize
So when a yellowed sweater
Flew at me and laughed
I quickly dodged and ran

With full cardboard box in hand
I went to the thrift store behind the station
Along the way, the fibers’ emotions grew tangled but
Still I crossed the pedestrian bridge over the highway
Covered in sweat and with a hardened heart

A middle-aged man in work clothes was waiting
Casually he took my pile of clothes
But wordlessly returned a pair of pumps
We can’t take these, he said,
They’re too worn, we can’t resell them

God, my body is light –
I hold the ruined pumps tightly in one hand
And tomorrow, I’ll go someplace new

Herboren worden

een hoop kleren heb ik weggegooid
shirts en rokken en schoenen en tassen
medeleven is een last
een vergeelde trui kwam lachend
aangevlogen, maar
ik wist die handig te ontwijken

een kartonnen doos vol zeulde ik
naar de weggeefwinkel voorbij het station
emoties van vezels klampten zich onderweg aan mijn armen vast
druipend van het zweet, genadeloos
klom ik over de voetgangersbrug over de hoofdweg

een oud mannetje in werkkleding wachtte me op
hij nam mijn berg kleren aan moeiteloos    woordeloos
een paar pumps gaf hij terug
deze, die kunnen we niet aannemen, zei hij
ze zijn te afgedragen, die kunnen we niet hergebruiken

god, ik ben onbekommerd
de pumps in één hand vastgeklemd
kan ik morgen misschien naar een nieuwe plek

うまれかわる

服をたくさん捨てました
シャツもスカートも靴も鞄も
同情すると厄介ですから
黄ばんだセーターが笑いながら
私に飛びかかってきましたが
さっと身をかわして避けました

いっぱいの段ボール箱を抱えて
駅向こうのリサイクルセンターに行きました
繊維の情念が道みち腕に絡みついてきましたが
あせだくになって鬼の気持ちで
幹線道路の歩道橋をやっと渡りました

作業着のおじさんが待っていました
私の服の山を軽々と引き受けて 無口で
パンプスをいっそく私に戻して
これは、受け取れませんねと言いました
ぼろぼろすぎて、再利用できないからね

かみさま私は身軽です
片手にだめなパンプスを握りしめて
明日はたぶん新しい場所へ行けます
Close

Herboren worden

een hoop kleren heb ik weggegooid
shirts en rokken en schoenen en tassen
medeleven is een last
een vergeelde trui kwam lachend
aangevlogen, maar
ik wist die handig te ontwijken

een kartonnen doos vol zeulde ik
naar de weggeefwinkel voorbij het station
emoties van vezels klampten zich onderweg aan mijn armen vast
druipend van het zweet, genadeloos
klom ik over de voetgangersbrug over de hoofdweg

een oud mannetje in werkkleding wachtte me op
hij nam mijn berg kleren aan moeiteloos    woordeloos
een paar pumps gaf hij terug
deze, die kunnen we niet aannemen, zei hij
ze zijn te afgedragen, die kunnen we niet hergebruiken

god, ik ben onbekommerd
de pumps in één hand vastgeklemd
kan ik morgen misschien naar een nieuwe plek

Rebirth

I threw away lots of clothes
Shirts, skirts, shoes, and bags
It’s a pain when you sympathize
So when a yellowed sweater
Flew at me and laughed
I quickly dodged and ran

With full cardboard box in hand
I went to the thrift store behind the station
Along the way, the fibers’ emotions grew tangled but
Still I crossed the pedestrian bridge over the highway
Covered in sweat and with a hardened heart

A middle-aged man in work clothes was waiting
Casually he took my pile of clothes
But wordlessly returned a pair of pumps
We can’t take these, he said,
They’re too worn, we can’t resell them

God, my body is light –
I hold the ruined pumps tightly in one hand
And tomorrow, I’ll go someplace new
Sponsors
Gemeente Rotterdam
Nederlands Letterenfonds
Stichting Van Beuningen Peterich-fonds
Ludo Pieters Gastschrijver Fonds
Lira fonds
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère