5

5

5

Toen ik je vond, was jij verrassend echt.
Je zong een kinderlied dat ik niet kende,
waarbij je huilend door de regen rende.
De wereld viel. Je had het net gezegd.

De hele kring moest van je op de grond,
zoals zo vaak iets heel erg moest gebeuren
om jouw verlepte leven op te fleuren,
waarbij meestal iets huppeligs volstond.

Je zette mij ook volle borden voor
met eng, oud vlees dat ik voor jou moest slachten.
Je schonk verzuurde wijn in ieder oor.

Als toetje wou je iets van mij verwachten
totdat mijn tong op lepeltjes bevroor.
Je maakte lange vingers van gedachten.