Kreek Daey Ouwens

Op andere vlakken lopen de dingen bij haar al even graag door elkaar, bij een vis denkt ze aan een mens, bij spelende kinderen aan mussen. Zo liggen ook ratio en waanzin bij elkaar in de buurt. Niet toevallig schreef ze een essay getiteld ‘De helderheid van een gek’.
Als het niet wat zwaarwichtig klonk zou je kunnen zeggen dat de schrijfster zich niet veel van bestaande soortgrenzen aantrekt, zo werkt ze ook graag samen met musici en tekenaars, maar dat alles niet om een soort Gesammtkunstwerk te scheppen, maar juist om iets intiems voort te brengen.
Kreek Daey Ouwens’ gedichten moeten het niet hebben van grootse effecten, het zijn vaak verstilde miniatuurtjes, maar die zich door de toon en de beeldende kracht scherp in je geheugen nestelen:

Ver weg is mijn moeder
ze is jong en verlegen
ze ligt in haar kist als een kleine viool

De thema’s in haar werk zijn onmiskenbaar: familie, kindertijd en de herinnering. Soms bespeur je iets autobiografisch in haar gedichten en prozagedichten, maar wat vooral opvalt is de soms haast verlegen maar altijd verfijnde subtiliteit van alles. Een eigenschap die ook de haar laatste werk Kinderbed uit 2003 kenmerkt.
Haar werk is ‘een juweel van stilte’ genoemd en dat is misschien wel de beste omschrijving. Kreek Daey Ouwens was te gast op het Poetry International Festival Rotterdam 2007. Deze tekst is geschreven voor die gelegenheid.

Publicaties:
Stokkevingers (1991); Tegen de kippen en de haan. (1995);
Gedichten 2004 (2004); Kinderbed. (2003).