Luuk Gruwez

Het werk van Luuk Gruwez wordt wel getypeerd als neoromantisch, in reactie op het nieuw-realisme in de jaren zestig. Als een van de eersten van de Vlaamse dichters uit zijn generatie heeft Gruwez geen moeite met grote gevoelens, grote woorden. Liefde en de dood hebben een centrale plaats in zijn werk, net als overigens het schrijven zelf. Sensualiteit, lyriek en emotie zijn weer toegestaan, soms vergezeld van een flinke dosis ironie. Omdat alles al een keer gezegd en gedaan is, en alleen het vakmanschap van de dichter onderscheid zou kunnen aanbrengen, wordt in zijn werk de aandacht voor stijl echter benadrukt. De gedichten zijn een poging de chaotische realiteit in banen te leiden, strakke klassieke vormen en klankherhalingen moeten structuur scheppen.
 
Waar in de beginjaren het persoonlijke, de eigen ‘ik’ sterk naar voren kwam in Gruwez’ poëzie, bevatten zijn bundels in de loop der tijd een steeds bredere benadering van zijn onderwerp. Het werk wordt universeler en minder nadrukkelijk poëticaal. Hoewel gedichten vaak nog steeds een ik-persoon bevatten, is die ik een ander, niet Gruwez zelf. Naar zijn mening hoeven ze de lezer ook geen werkelijkheid voor te spiegelen, maar een vervalste werkelijkheid die voor hen tot waarheid wordt.

Zijn opvattingen met betrekking tot de functie van literatuur, deelt Luuk Gruwez in al zijn werk: poëzie, proza, essays, in afzonderlijke publicaties of in de tijdschriften en dagbladen waarin hij regelmatig bijdrages aan levert. Daaronder bevinden zich Yang, Dietsche Warande & Belfort, De Standaard en De Morgen. Hij werkt inmiddels ruim vijftien jaar als fulltime schrijver, na langdurig als docent in het kunstonderwijs te hebben gewerkt. Gruwez werd geboren in Kortrijk, groeide op in Deerlijk en woont en werkt de laatste jaren in Hasselt. In 2010 publiceerde hij een selectie uit zijn werk in Garderobe, in 2012 verscheen de bundel Wijvenheide, die werd genomineerd voor de VSB Poëzieprijs. 
Poëziebundels

Stofzuigergedichten, 1973
Ach, wat zacht geliefkoos om een mild verdriet, 1977
Een huis om dakloos in te zijn, 1981
De feestelijke verliezer, 1985
Dikke mensen, 1990
Vuile manieren, 1994
Dieven en geliefden, 2000
Allemansgek, 2004
Psilo, 2007
Lagerwal, 2008
Garderobe, 2010
Wijvenheide, 2012

Het werk van Luuk Gruwez wordt uitgegeven door de Arbeiderspers, Amsterdam. Eerder werk verscheen bij Orion-DBB, Brugge en Manteau, Antwerpen.