Victoria Chang

“I always knew that grief was something I could smell. But I didn’t know that it’s not actually a noun but a verb. That it moves.“ 
_{uit: OBIT} 

Victoria Chang is een Amerikaanse schrijver, redacteur, criticus en dichter. 

Ze schrijft poëzie die allebei persoonlijk en machtig in hoe ze openhartig beschrijft hoe het is om als tweede generatie in de westerse maatschappij op te groeien. Chang kijkt naar de blik op Aziatische vrouwen in de Verenigde Staten en brengt haar poëzie door ritmische performances tot leven. Ze laat zich inspireren door kunst, die zij op een mooie en vakkundige manier verweeft met de eigentijdse verhalen die ze vertelt. 

Dat is te zien in haar gedichtenbundel Barbie Chang (2017), waarin ze culturele objecten en fenomenen naar haar eigen hand zet. Chang’s poëzie boek OBIT (2020), waarin zij de culturele invloed van de dood op de levenden behandelt, heeft drie prijzen gewonnen, onder andere de Los Angeles Times Book Prize en was benoemd tot Best Book of the Year door meerdere publicaties. Haar eerste kinderboek Is Mommy? verscheen in 2015 en was een New York Times Notable Book. Ze heeft ook de non-fictie boek Dear Memory: Letters on Writing, Silence and Grief (2021) en de bloemlezing Asian American poetry: the next generation (2004) geschreven. 

Tegenwoordig dient zij als Bourne Chair in Poetry bij Georgia Tech en als Director of Poetry@Tech.