Poetry International Poetry International
Dichter

Babs Gons

Babs Gons

Babs Gons

(Nederland, 1971)
Biografie
Babs Gons is schrijver, performer, theatermaker en schrijfdocent. Ze treedt regelmatig met haar poëzieop  in binnen- en buitenland, op festivals en literaire evenementen in onder meer Zuid-Afrika, Sudan, Curaçao en Brazilië. Gons stelde in 2019 Hardop samen, de veelbesproken bloemlezing van Nederlandsen spoken-word-poëzie. Ze ontving voor haar werk meerdere onderscheidingen, waaronder in 2018 een Black Achievement Award in de categorie Kunst en Cultuur. In 2019 won ze the internationale Slam-O-Vision-wedstrijd met haar gedicht 'Billenman vs Mensenvrouw'.
In haar debuutbundel Hoe kan het toch? uit 2017 is het de liefde die de meest prominente plek inneemt. Zo schrijft ze over de liefde voor haar zoon, over de extatische gemoedstoestanden die de verliefdheid met zich meebrengt, en over de verwondering dat het  mogelijk is dat er twee mensen kunnen rondlopen die elkaar tegenkomen en gaan beminnen. In het lange gedicht ‘Je kan overal zijn, je kan iedereen zijn…’ wordt de afwezige vader zelfs beschreven als de eerste hartenbreker: ‘Wij, die opgroeien zonder eigen vaders, hebben ons hart gebroken al ruim voor onze eerste liefde.’ De liefde wordt bij Gons dus zeker niet geïdealiseerd, want hoewel de liefde vaak mooi en verrukkelijk is, heeft zij ook een schrijnende keerzijde.

In ‘Laatste gedicht voor J.G.’ roept de dichter de voorbije liefde op aan haar ooit zo teerbeminde ex zoals zij die zich herinnert. Ondanks de ruzies en het verdriet beklijft de ontroering om de intimiteit die er ooit was: ‘Ik hield ervan om jou te zien koken / in de veel te kleine keuken / waar we elkaar aan moesten raken om de spinazie / bij de kikkererwten te voegen’. De relatie is voorgoed voorbij, maar in taal wordt nog een laatste poging gedaan om de liefde die er toch was te behouden, als gedenkteken of monument. ‘Ik weet misschien niet meer precies waarom / maar ik hield echt van je, weet je nog?’ schrijft Gons.

Naast liefde spelen ook gender en kleur een grote rol van betekenis in de sterk verhalende poëzie van Gons. Haar gedicht voor de schrijfster Toni Morrison benoemt de pijn van de slavernij ‘ook al wil niemand er over horen’. En in het gedicht ‘Één iemand meer’ roept Gons haar lezer en publiek op om na te denken over de manier waarop kleur en gender gebruikt worden om mensen te onderdrukken. 

Uit de krachtige, feministische poëzie van Babs Gons rijst het beeld van een krachtige dichter van wie de wereld nog wat te leren heeft: over vrouwelijkheid, over kleur, over lichamelijkheid en zelfacceptatie.

In 2021 verscheen haar nieuwe dichtbundel Doe Het Toch Maar, waarvoor ze lovende recensies ontving.
© Jan-Willem Anker (Translated by Sarah Timmer Harvey), New Dutch Poets 2020
Hoe kan het toch?, 2017
Hardop (red.), Atlas Contact, 2019
Doe Het Toch Maar (Do It Anyway), Atlas Contact, 2021
Sponsors
Gemeente Rotterdam
Nederlands Letterenfonds
Stichting Van Beuningen Peterich-fonds
Ludo Pieters Gastschrijver Fonds
Lira fonds
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère