Gedicht
Esther Jansma
Vacant
The manner is always different, a hand makesa fist and falls, the cancer of moulds seeps
slowly out from the water, but afterwards
it\'s always the same that\'s missing: cohesion,
the shine of use. Here stands no wall
meaning a wall, no window is playing
at being a mirror, no corner is still straight.
Uselessness is the beauty of decay, and later
I, too, want to be like that, so naturally
overgrown by age, like grass,
sitting crooked in my chair
and being very good at that.
De manier is steeds anders, een vuist
De manier is steeds anders, een vuist
balt zich en valt, uit water lekt langzaam
de kanker van schimmels, maar daarna
is altijd hetzelfde weg: samenhang,
de glans van gebruik. Hier staat geen wand
zichzelf te betekenen, geen raam speelt
voor spiegel, geen hoek is nog recht.
Nutteloosheid is de schoonheid van verval en later
wil ik ook zo zijn, zo vanzelf
door leeftijd als gras overgroeid
scheef zitten in mijn stoel
en daar heel goed in zijn.
balt zich en valt, uit water lekt langzaam
de kanker van schimmels, maar daarna
is altijd hetzelfde weg: samenhang,
de glans van gebruik. Hier staat geen wand
zichzelf te betekenen, geen raam speelt
voor spiegel, geen hoek is nog recht.
Nutteloosheid is de schoonheid van verval en later
wil ik ook zo zijn, zo vanzelf
door leeftijd als gras overgroeid
scheef zitten in mijn stoel
en daar heel goed in zijn.
© 1998, De Arbeiderspers
From: Hier is de tijd
Publisher: De Arbeiderspers,
From: Hier is de tijd
Publisher: De Arbeiderspers,
Gedichten
Gedichten van Esther Jansma
Close
De manier is steeds anders, een vuist
De manier is steeds anders, een vuistbalt zich en valt, uit water lekt langzaam
de kanker van schimmels, maar daarna
is altijd hetzelfde weg: samenhang,
de glans van gebruik. Hier staat geen wand
zichzelf te betekenen, geen raam speelt
voor spiegel, geen hoek is nog recht.
Nutteloosheid is de schoonheid van verval en later
wil ik ook zo zijn, zo vanzelf
door leeftijd als gras overgroeid
scheef zitten in mijn stoel
en daar heel goed in zijn.
© 1998, De Arbeiderspers
From: Hier is de tijd
From: Hier is de tijd
Vacant
The manner is always different, a hand makesa fist and falls, the cancer of moulds seeps
slowly out from the water, but afterwards
it\'s always the same that\'s missing: cohesion,
the shine of use. Here stands no wall
meaning a wall, no window is playing
at being a mirror, no corner is still straight.
Uselessness is the beauty of decay, and later
I, too, want to be like that, so naturally
overgrown by age, like grass,
sitting crooked in my chair
and being very good at that.
Sponsors
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère