Lyuba Yakimchuk
THE TRANSATLANTIC STEWARD
a passenger in front of me
insists that pear whiskey exists
the steward smiles and continues
his search mission inside the mini-bar.
I haven’t as of yet encountered pear whisky
but try this one here
it may taste like pears
a fruity laugh ripples through the cabin
what’s it like, to have this job and fly every day?
I’m quite happy, the steward remarks,
Because I get to see the world and shop between flights:
kawałek świata—“a slice of the world”
and zakupy—“stocking up”—he says in Polish
I’m weary of flying
three hours of sleep
a flight delay
but his language sounds like home
shared word roots, from which
either garden might grow—
Ukrainian, or Polish
my muscles are blocks of concrete
I can neither move nor burst into tears
but the steward leans in closer:
would you like something to drink?
against my will, in the gravity of his smile
my lips echo his
night falls in the porthole
my knife falls on the cabin carpet
the steward hands me another knife
his wedding ring glints on his right hand
just like mine
though it should be on the left—
like theirs
how long is the delay?
two hours five minutes
do you have a layover?
yes, I’m heading to Kyiv
when is your flight?
I flinch:
and I thought you were real.
but this is a 2021 language model
lagging behind events that came after
I apologize for this, Madam, the newest models
serve in the business class
how may I assist you?
please repeat your request
I make my way to the business-class lavatory
and I see his copy:
the same steward,
the same smile mechanism
and the same movement
when he hands a passenger her spoon
only his wedding ring is on his left hand
like hers
November 18, 2024,
LOT flight, New York—Warsaw
TRANSATLANTISCHE STEWARD
de passagier vóór mij
beweert dat perenwhisky echt bestaat
de steward glimlacht en gaat verder
met het speurwerk in zijn minibar
‘perenwhisky ben ik nooit tegengekomen,
maar probeert u deze eens,
misschien smaakt hij wel naar peer’
een fruitlach dondert door de salon
‘hoe is dat, zo’n baan hebben en elke dag vliegen?’
‘ik ben er best gelukkig mee’, merkt de steward op,
‘want ik zie de wereld en tussen de vluchten door winkel ik’
en hij zegt het in het Pools: ‘kawałek świata’ en ‘zakupy’
ik ben moe van al het vliegen
drie uur slaap
vlucht vertraagd
maar zijn taal klinkt vertrouwd
dezelfde wortels van woorden, waaruit misschien
een Oekraïense tuin kan groeien
of misschien een Poolse
mijn spieren zijn beton
ik kan niet bewegen en ook niet huilen
maar de steward buigt zich naar me toe
‘wilt u iets drinken?’
en onwillekeurig echo ik
zijn glimlach in de zwaartekracht
de nacht valt door de raampjes
mijn mes valt in de salon
de steward reikt me een ander mes aan
de glinstering van een ring aan zijn rechterhand
net als bij mij
maar het moet aan de linkerhand zijn
net als bij de anderen
‘hoeveel vertraging hebben we?’
‘twee uur vijf minuten,
moet u overstappen?’
‘ja, ik ben op weg naar Kyiv’
‘hoe laat is uw vliegtuig?’
ik sidder:
‘maar ik dacht dat u echt was
en niet een taalmodel uit 2021
dat achterloopt op de feiten die nadien gebeurden’
‘mijn excuses, mevrouw, de nieuwste taalmodellen
werken in de business class,
waarmee kan ik u van dienst zijn?
kunt u uw vraag herhalen?’
ik baan me een weg naar het toilet in de business class
en zie zijn kopie:
dezelfde steward,
hetzelfde glimlachmechanisme
en wanneer hij een reizigster een lepeltje geeft
is dat met dezelfde beweging
maar hij draagt zijn ring aan de linkerhand
net als bij haar
18 november 2024
vliegtuig van de maatschappij LOT, vlucht New York – Warschau
МІЖАТЛАНТИЧНИЙ СТЮАРД
пасажир попереду мене
запевняє, що існує грушеве віскі
стюард посміхається й продовжує
пошукові роботи у своєму міні-барі
— я не зустрічав грушевого, —
але спробуйте ось це
може, воно смакує як груша
фруктовий сміх лунає в салоні —
— як це, мати таку роботу й літати щодня?
— цілком щасливий, — зауважує стюард, —
адже бачу світ і роблю покупки між рейсами:
„kawałek świata”, каже він, і „zakupy”— польською
я втомлена польотами
три години сну
запізнення рейсу
але мова його звучить рідною
спільні корені слів, із яких може вирости
хоч сад український
хоч польський
мої м’язи — бетон
ні ворухнути, ні заплакати
але стюард нахиляється ближче:
— чи хочете пити?
і я, мимоволі, відлунюю
у гравітації посмішки
ніч падає в iлюмінаторі
ніж падає в салоні
стюард мені простягає інший ніж
зблиск обручки — на правій
як у мене
але має бути на лівій
як у них
— на скільки запізнення?
— на дві години п’ять хвилин
чи маєте пересадку?
— так, я прямую до Києва
— о котрій ваш літак?
здригаюся:
— а я думала, ви справжній.
а це мовна модель 2021-го,
що лагає з подіями, які були потім
— перепрошую, пані, найновіші моделі
працюють у бізнес-класі
чим я можу бути корисним?
повторіть ваш запит
пробираюсь до туалету у бізнес-клас
і бачу його копію:
той самий стюард,
той самий механізм посмішки
а коли подає пасажирці лочежку
рух той самий
тільки обручка — на лівій руці
як у неї
18 листопада 2024,
літак авіакомпанії LOT, рейс “Нью-Йорк – Варшава”
_w336.jpg)
TRANSATLANTISCHE STEWARD
de passagier vóór mij
beweert dat perenwhisky echt bestaat
de steward glimlacht en gaat verder
met het speurwerk in zijn minibar
‘perenwhisky ben ik nooit tegengekomen,
maar probeert u deze eens,
misschien smaakt hij wel naar peer’
een fruitlach dondert door de salon
‘hoe is dat, zo’n baan hebben en elke dag vliegen?’
‘ik ben er best gelukkig mee’, merkt de steward op,
‘want ik zie de wereld en tussen de vluchten door winkel ik’
en hij zegt het in het Pools: ‘kawałek świata’ en ‘zakupy’
ik ben moe van al het vliegen
drie uur slaap
vlucht vertraagd
maar zijn taal klinkt vertrouwd
dezelfde wortels van woorden, waaruit misschien
een Oekraïense tuin kan groeien
of misschien een Poolse
mijn spieren zijn beton
ik kan niet bewegen en ook niet huilen
maar de steward buigt zich naar me toe
‘wilt u iets drinken?’
en onwillekeurig echo ik
zijn glimlach in de zwaartekracht
de nacht valt door de raampjes
mijn mes valt in de salon
de steward reikt me een ander mes aan
de glinstering van een ring aan zijn rechterhand
net als bij mij
maar het moet aan de linkerhand zijn
net als bij de anderen
‘hoeveel vertraging hebben we?’
‘twee uur vijf minuten,
moet u overstappen?’
‘ja, ik ben op weg naar Kyiv’
‘hoe laat is uw vliegtuig?’
ik sidder:
‘maar ik dacht dat u echt was
en niet een taalmodel uit 2021
dat achterloopt op de feiten die nadien gebeurden’
‘mijn excuses, mevrouw, de nieuwste taalmodellen
werken in de business class,
waarmee kan ik u van dienst zijn?
kunt u uw vraag herhalen?’
ik baan me een weg naar het toilet in de business class
en zie zijn kopie:
dezelfde steward,
hetzelfde glimlachmechanisme
en wanneer hij een reizigster een lepeltje geeft
is dat met dezelfde beweging
maar hij draagt zijn ring aan de linkerhand
net als bij haar
18 november 2024
vliegtuig van de maatschappij LOT, vlucht New York – Warschau
THE TRANSATLANTIC STEWARD
a passenger in front of me
insists that pear whiskey exists
the steward smiles and continues
his search mission inside the mini-bar.
I haven’t as of yet encountered pear whisky
but try this one here
it may taste like pears
a fruity laugh ripples through the cabin
what’s it like, to have this job and fly every day?
I’m quite happy, the steward remarks,
Because I get to see the world and shop between flights:
kawałek świata—“a slice of the world”
and zakupy—“stocking up”—he says in Polish
I’m weary of flying
three hours of sleep
a flight delay
but his language sounds like home
shared word roots, from which
either garden might grow—
Ukrainian, or Polish
my muscles are blocks of concrete
I can neither move nor burst into tears
but the steward leans in closer:
would you like something to drink?
against my will, in the gravity of his smile
my lips echo his
night falls in the porthole
my knife falls on the cabin carpet
the steward hands me another knife
his wedding ring glints on his right hand
just like mine
though it should be on the left—
like theirs
how long is the delay?
two hours five minutes
do you have a layover?
yes, I’m heading to Kyiv
when is your flight?
I flinch:
and I thought you were real.
but this is a 2021 language model
lagging behind events that came after
I apologize for this, Madam, the newest models
serve in the business class
how may I assist you?
please repeat your request
I make my way to the business-class lavatory
and I see his copy:
the same steward,
the same smile mechanism
and the same movement
when he hands a passenger her spoon
only his wedding ring is on his left hand
like hers
November 18, 2024,
LOT flight, New York—Warsaw
Sponsors
