Rüzgâra Dair Her Şey

Yağmurun ardından dolanıyorum ormanda,
ağaçların, küçük su birikintilerinin arasında.
Gök kuşağıyla çiftleşiyor kuşlar,
sesleri bembeyaz delip geçiyor gökyüzünü.
Taşlara lavman yapıyor ırmak
Hazla titriyor, titriyor
taşların büzüğü acıyla ve aşkla.
Dalgalanan rüzgâr baş aşağı edince güneşi
Tarlaları basıyor ışık taşkınları
ve ansızın kalkıyor gözdeki perde,
fısıldıyor kulağıma rüzgâr:
“Işıktan fışkıran şu derman olsaydı bende
gösterirdim sana
bir adımda dağlar aşmayı.”
Sen ey! sevgili rüzgâr, tatlı, aptal
sen ey! sadakatsiz sevgili

風の説

風の説

雨後。浅瀬あり。
林をたどつていく。
色鳥の繁殖。
物音の空へのしろい浸透。
石はせせらぎに浣腸される。
石ころの括約筋のふるへ。
石ころの肉の悩みのふるへ。
風のゆらぐにつれ
陽は裏返つて野に溢れ
人は一瞬千里眼をもつ。
風はわたしにささやく。
《この光の麻薬さえあれば
ね、螻蛄の水渡りだつて
あなたに見せてあげられるわ》
このいとしい風めが。
嘘つきのひろびろの胸めが。