A BORDER CROSSING AS LONG AS ALZHEIMER’S

first you forget the names of places
then nouns
then verbs
out of I love you
love is left
then it disappears too
no
in the end the word will suddenly start looking for
the nearest orifices
and will crawl into oblivion
like a border-guard in a white parka
crawling into the snow that doesn't belong to him

everything will go calm
when inside my slowly freezing little soldier
the last
warm letter snaps

but it will have time to remember you

OVERSTEKEN VAN EEN GRENSSTROOK TER LENGTE VAN DE ZIEKTE VAN ALZHEIMER

eerst worden persoonlijke voornaamwoorden vergeten
dan zelfstandige naamwoorden
dan werkwoorden
van ik hou van jou
blijft hou over
ook dat zal later verdwijnen
nee
op de valreep gaat het woord ineens op zoek
naar dichtstbijzijnde openingen
en kruipt bewusteloosheid binnen
zoals een grenswacht in wit camouflagetenue
andermans sneeuw binnenkruipt

alles komt tot rust
als in het binnenste van mijn bevriezend soldaatje
de laatste warme
letter knispert

maar die zal zich jou nog net herinneren

ПЕРЕСЕЧЕНИЕ ГРАНИЦЫ ДЛИНОЙ С БОЛЕЗНЬ АЛЬЦГЕЙМЕРА

сначала забываются местоимения
потом существительные
потом глаголы
от я тебя люблю
останется люблю
потом и оно исчезнет
нет
напоследок слово начнет вдруг искать
ближайшие отверстия
и вползет в беспамятство
как пограничник в белом маскхалате
вползает в не принадлежащий ему снег

все успокоится
когда в моем замерзающем солдатике
захрустит последняя
теплая буква

но она успеет тебя вспомнить