Witte vlinder zeemeeuw bus en ik

Witte vlinder zeemeeuw bus en ik

Alleen omdat ik rennend voor de bus plots een wit vlindertje
uitdagend zie rondvliegen, alleen tegenover de grote vlakte van deinende
daken, stop ik — schrik al rondkijkend plotseling op

en ben ineens vergeten wat zeeën zijn

Maar ik moet nog altijd de bus halen, en aan zeeën moest ik slechts toevallig
denken, natuurlijk, soms als ik afwezig uit het busraam staar naar de deinende
gebouwen kan ik onverwachts ook denken aan een thuisloze zeemeeuw
tegenover de deinende zeeën van de hele wereld