A NEW YEAR III

Just the way we own the words
we have house, garden and children,
moving over for new takers.

What's left of us is a footprint in the ground,
a kiss on a child’s cheek. We’re supposed to make
lips freeze, eyes light up.

We shepherd the brain, proudly balance a trough
of memory on our necks. Treasures
we lug toward a horizon in ignorance.

How careful we are. The way we watch out
again this year: not to fall, not
to subside, not scream, not yet.

EEN NIEUW JAAR III

EEN NIEUW JAAR III

Zoals wij eigenaar zijn van de woorden
bezitten wij huis, tuin en kinderen,
plaats makend voor nieuwe gebruikers.

Van ons rest een voetstap in aarde,
een kus op een kinderwang. Wij moeten
lippen laten bevriezen, ogen ontsteken.

Wij hoeden de hersenen, dragen een trog
vol herinnering fier op de hals. Schatten
zeulen we onwetend naar een einder.

Hoe voorzichtig wij zijn. Hoe wij oppassen
ook dit jaar weer niet om te vallen, niet
te gaan liggen, niet schreeuwen, nog niet.