MILLER FARM, CHARLEROI

MILLER FARM, CHARLEROI

De regen viel de hele nacht, ontsnapte aan zichzelf
parelde van de gehurkte jas van de heuvel.
De morgen toont een vlug patina
van groen door de genestelde rook
van een ontbossing het verzonken licht;
de verwegge bladeren die ronddraaien
als kristallen druppels,
dit gevoel de room afgeroomd van
de melk van alle gevoel.
 
Ontgrendel en vergrendel de onbewaakte poort,
tussen twee doodernstige handelingen
glipt de wil erdoor.
Al heeft het hart behoefte aan rust
aan de monding van zijn rivier – hou vol.

MILLER FARM, CHARLEROI

The rain fell all night overtaking itself,
beading off the hill’s hunched coat.
The morning shows a quick patina
of green through a burn-off’s
nested smoke, the sunken light;
the far-off leaves turning
themselves like crystal drops,
this feeling the cream skimmed off
the milk of all feeling.

Unlatch and latch the unattended gate,
between two grave actions
the will slips through.
Though the heart wants for rest
at the mouth of its river – keep on.