Poetry International Poetry International
Gedicht

Sascha Aurora Akhtar

THE MUSE BEWILDERS

DE MUZE VERBIJSTERT

Deze avond is een bonte pracht
van technicolor ogen die
plaatsvervangend leven in ik-levens, in jou
wiens zon zijn hemelboog doorlopen heeft,
wiens middagschaduwen verbleken in het raam.
 
Een winter die in feite glinstert, ver weg
& ik hoor oren bonzen,
de straling die jij me gaf
een verloren begin
een schouderblad om op uit te huilen
een gloeiende foetus.
 
Mijn vele uren botsen onzichtbaar
& jij verzorgt ze als adembloemen
om te persen tussen je bladzijden van pret.
 
Als ik je proef, verleidster,
prikt mijn ruggengraat, schieten er vleugels
door mijn rug als een wind die
door fluitjes waait, als een vriend
die me geen rust laat. Er hangen ijspegels boven mijn luchtpijp
als men mij aanspreekt, blaf ik
als een salamander, ik ga uit
als een lichtschakelaar.
 
Ik verdonkeremaan jou
kronkelig als een storm in brandend hooi
als je diamanten verbeeldt, hoort,
raadsels verzint in een pot met pieren.
 
Toen je een beweging was, plaatste ik die
door waskaarsen te gieten van je gezicht.
 
Ik draai potten in de vorm van jouw heiligbeen
& kus het stuitbeen
 
verkalkend als mijn aderen.

THE MUSE BEWILDERS

This evening is a violent riot
of technicolour eyes living
vicarious in I lives, in you
whose sun has traversed its arc of sky,
whose afternoon shadows pale in the window.

A winter in effect glistening, remote
& I hear ears throbbing,
the radiation you gave me
a lost beginning
a shoulder blade to cry on
a glowing foetus.

My many hours collide invisibly
& you tend them like breath-flowers
to press in your pages of mirth.

If I taste you, temptress
my spinal cord pricks, wings shoot
through my back like wind blowing
through whistles, like a friend
haunting me. Icicles hang over my trachea
when I am spoken to, I bark
like a salamander, I pass out
like a light switch.

I embezzle you
crooked as a storm in blazing hay
when you picture, hear diamonds
invent riddles in a can of worms.

When you were a movement, I positioned it
casting beeswax candles of your face

I throw pots the shape of your sacrum
& kiss the coccyx

hardening like my arteries.
Close

DE MUZE VERBIJSTERT

Deze avond is een bonte pracht
van technicolor ogen die
plaatsvervangend leven in ik-levens, in jou
wiens zon zijn hemelboog doorlopen heeft,
wiens middagschaduwen verbleken in het raam.
 
Een winter die in feite glinstert, ver weg
& ik hoor oren bonzen,
de straling die jij me gaf
een verloren begin
een schouderblad om op uit te huilen
een gloeiende foetus.
 
Mijn vele uren botsen onzichtbaar
& jij verzorgt ze als adembloemen
om te persen tussen je bladzijden van pret.
 
Als ik je proef, verleidster,
prikt mijn ruggengraat, schieten er vleugels
door mijn rug als een wind die
door fluitjes waait, als een vriend
die me geen rust laat. Er hangen ijspegels boven mijn luchtpijp
als men mij aanspreekt, blaf ik
als een salamander, ik ga uit
als een lichtschakelaar.
 
Ik verdonkeremaan jou
kronkelig als een storm in brandend hooi
als je diamanten verbeeldt, hoort,
raadsels verzint in een pot met pieren.
 
Toen je een beweging was, plaatste ik die
door waskaarsen te gieten van je gezicht.
 
Ik draai potten in de vorm van jouw heiligbeen
& kus het stuitbeen
 
verkalkend als mijn aderen.

THE MUSE BEWILDERS

Sponsors
Gemeente Rotterdam
Nederlands Letterenfonds
Stichting Van Beuningen Peterich-fonds
Ludo Pieters Gastschrijver Fonds
Lira fonds
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère