MY FATHER SAYS THAT IT IS SENSIBLE TO GET INTO SOMETHING IN WHICH MEDIOCRITY IS NOT TOO BAD, LIKE THE FIELD IN WHICH I AM A PROFESSOR

He decides to obey the law, as someone who doesn’t know the law, but expects his children to know it, and therefore does what he can to avoid embarrassing his children.
My father says that he became a mediocre man especially for me, so that no one would think that I could never be as good as my father.
He would still like someone to remember him when he is no longer here, not every day but now and then, without having planned it.
If what’s left after someone’s death is their part of truth, what happens to my part of untruth?
When someone is dead there is nothing left of them, except of my father, who walks around by himself where he is.

MIJN VADER ZEGT DAT HET VERSTANDIG IS OM IETS TE DOEN WAARIN HET NIET ERG IS OM MIDDELMATIG TE ZIJN, ZOALS WAARIN IK PROFESSOR BEN

MIJN VADER ZEGT DAT HET VERSTANDIG IS OM IETS TE DOEN WAARIN HET NIET ERG IS OM MIDDELMATIG TE ZIJN, ZOALS WAARIN IK PROFESSOR BEN

Hij besluit zich aan de wet te houden, als iemand die de wet niet kent, maar verwacht dat zijn kinderen die zullen kennen en daarom doet wat hij kan om zijn kinderen niet te beschamen.
Mijn vader zegt dat hij speciaal voor mij een middelmatig man geworden is, zodat niemand zou denken dat ik nooit zo goed als mijn vader kon zijn.
Toch zou hij graag willen dat iemand zich hem herinnert als hij er niet meer is, niet elke dag maar af en toe,  zonder het van plan geweest te zijn.
Als wat na iemands dood blijft iemands deel van de waarheid is, wat gebeurt er dan met mijn deel van de onwaarheid?
Als iemand dood is blijft er niets van hem over, behalve van mijn vader die in zijn eentje rondloopt waar hij is.