MYTHIC SACRIFICES IN THE FRIENDLY SUMMER

MYTHISCHE OFFERS IN DE VRIENDELIJKE ZOMER

Alweer een vliegveld, weer een stier te slachten.
Ik was drastisch veranderd in mijn persoonlijke tien jaar
maar weinig in elfduizend jaar.
Als ik stieren zag zag ik rood en voelde me onontkoombaar
verwant. Het stelde me gerust te weten
dat de wereld overliep van procedures, zelfs in
z’n jongere fase. Je gaf het ene om
het andere te krijgen. Rood zien was alsof ik
de toekomst zag, het glijden van het lemmet, en ik voelde
me nader tot God. Zonnige tijden, oude herinnering.

Mithra zag poep voor klei aan.
Ik hield van mijn eigen woestijngemeente:
voelde dat ik aan iets toe was, en dat als ik
me hard genoeg concentreerde, ik een traditie
van stilte uit kon vinden. De bromvlieg maakt de brom.
Maar telkens als ik reisde zou ik, talrijk, woest
en briesend, stieren zien die verder niemand zag,
zo ontzenuwend in hun amor fati. Een belaagde mij
in de Mannen. Je moet anders gaan leven,
inderdaad. Ik begroef hem later, boven in een boom.

MYTHIC SACRIFICES IN THE FRIENDLY SUMMER

Another airport, another bull to be slaughtered.
I had changed greatly in a personal decade
but little in eleven thousand years.
When I saw bulls I saw red and felt a kinship
with necessity. I felt very relaxed knowing
the world was overflowing with procedure, even in
its younger phase. One gave one thing to get
in turn another. Seeing red was like seeing
the future, the sliding of the blade, and I felt
much closer to God. Sunny times, old Memory.

Mithra didn't know shit from clay.
I liked my own communion in the desert:
felt I was onto something, and that if I just
concentrated hard enough, I could invent
a tradition of stillness. The hummingbird makes the hum.
But every time I travelled I'd see, many and fierce
and snorting, bulls I knew no one else could see,
so unnerving in their love of fate. One cornered me
in the Men's Room. You must change your life,
indeed. I buried him later, high in a tree.