Gedicht
Mangalesh Dabral
FOR CHILDREN, A LETTER
Dear children, we were of no use to you. You wanted us to spend our precioustime in your play. You wanted us, in our play,
to include you. You wanted us to become innocent like you.
Dear children, we only told you that life is a battleground where
we fight endlessly. It was we who sharpened our arms. We
only prompted war. It was us whose anger and hatred made us blind. Dear children, we lied to you.
This is a long night – like a tunnel. From here we can see
outside, and its unclear view. We can see killing and lamentation.
Children, we sent you there. Forgive us. We lied to you
by saying life is a battleground.
Dear children, life is a festival where you are spread out like laughter.
Life is a green tree upon which you are perched as fluttering birds.
As some poets have said, life is a tossed-up ball, and
you are, surrounding it, a gathered group of restless feet.
Dear children, if this is not so, it ought to be so.
© Translation: 2008, Sudeep Sen
BRIEF AAN KINDEREN
Lieve kinderen, we konden niet doen wat jullie wilden /Jullie wilden dat we onze kostbare tijd aan jullie spel besteedden/ Jullie wilden dat wij jullie in ons spel betrokken/Jullie wilden dat we zo onschuldig zouden worden als jullie zelf/Lieve kinderen, wij waren het die jullie vertelden dat het leven een slagveld is waarop constant gevochten wordt/ Wij waren het die de wapens wetten/ Wij begonnen de strijd/ Wij waren het die verblind waren door woede en haat/ Lieve kinderen, we hebben tegen jullie gelogen/
Dit is een lange nacht/ Als een tunnel/ Hoewel we niet goed naar buiten kunnen kijken/ zien we het geweld en gejammer/ Kinderen, wij zijn het die jullie daarheen gestuurd hebben/ Vergeef ons/Wij hebben gelogen toen we zeiden dat het leven een slagveld is/
Lieve kinderen, het leven is een feest waarop jullie je verspreiden als een lach/ Het leven is een groene boom waarop jullie fladderen als vogels/
Zoals sommige dichters zeiden: het leven is een stuiterende bal en jullie de opgewonden voeten die zich erom heen verzamelen/
Lieve kinderen, als het zo niet is dan zou het zo moeten zijn
© Vertaling: 2008, Annette van der Hoek
Gedichten
Gedichten van Mangalesh Dabral
Close
BRIEF AAN KINDEREN
Lieve kinderen, we konden niet doen wat jullie wilden /Jullie wilden dat we onze kostbare tijd aan jullie spel besteedden/ Jullie wilden dat wij jullie in ons spel betrokken/Jullie wilden dat we zo onschuldig zouden worden als jullie zelf/Lieve kinderen, wij waren het die jullie vertelden dat het leven een slagveld is waarop constant gevochten wordt/ Wij waren het die de wapens wetten/ Wij begonnen de strijd/ Wij waren het die verblind waren door woede en haat/ Lieve kinderen, we hebben tegen jullie gelogen/
Dit is een lange nacht/ Als een tunnel/ Hoewel we niet goed naar buiten kunnen kijken/ zien we het geweld en gejammer/ Kinderen, wij zijn het die jullie daarheen gestuurd hebben/ Vergeef ons/Wij hebben gelogen toen we zeiden dat het leven een slagveld is/
Lieve kinderen, het leven is een feest waarop jullie je verspreiden als een lach/ Het leven is een groene boom waarop jullie fladderen als vogels/
Zoals sommige dichters zeiden: het leven is een stuiterende bal en jullie de opgewonden voeten die zich erom heen verzamelen/
Lieve kinderen, als het zo niet is dan zou het zo moeten zijn
© 2008, Annette van der Hoek
FOR CHILDREN, A LETTER
Dear children, we were of no use to you. You wanted us to spend our precioustime in your play. You wanted us, in our play,
to include you. You wanted us to become innocent like you.
Dear children, we only told you that life is a battleground where
we fight endlessly. It was we who sharpened our arms. We
only prompted war. It was us whose anger and hatred made us blind. Dear children, we lied to you.
This is a long night – like a tunnel. From here we can see
outside, and its unclear view. We can see killing and lamentation.
Children, we sent you there. Forgive us. We lied to you
by saying life is a battleground.
Dear children, life is a festival where you are spread out like laughter.
Life is a green tree upon which you are perched as fluttering birds.
As some poets have said, life is a tossed-up ball, and
you are, surrounding it, a gathered group of restless feet.
Dear children, if this is not so, it ought to be so.
© 2008, Sudeep Sen
Sponsors
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère