THE MELANCHOLY OF VIETNAM

1

Rain strikes plantains
I see no tears fall
Only these wet still-lifes
Left behind

Vietnam is melancholy

2

Late at night
In a movie by Chen Yingxiong
I discover
A melancholy Vietnam
Remembering the rain falling
On the screens of the black-and-white films
Deep in my memory

3

In a long poem I once wrote:
“Is war truly romantic
She looks good posing with the gun
As if playing a harp”

Writing <The Road Home>
Writing about a Vietnamese beauty
Who saddens me

4

I want to verify the melancholy
Of Vietnam with a friend
Who’s been to Vietnam
But I just think about it
My friend
Is not melancholic
But the crux of it is he’s
Not a person capable of sensing sorrow

5

Speaking of “south of the clouds”
Vietnam is the south of this south of the clouds
It’s the frontier of the land of clouds
And beneath the clouds
A great river rushes to the sea

6

Some have taken this as a metaphor
For a moist vagina
The beauty of it is: America
This cock that pokes into everything
Suffered a rupture here
And since then this self-important man
Suffers serious sexual dysfunction
Like Ernest Hemingway

7

How could I dare belittle
The men here
Only using their militia to leave so many
Of my compatriots in graves on hillside after hillside
That was entirely down to us
I’m not saying “a righteous army is bound to win”
I want to say: A melancholy man
Is the bravest soldier

8

Vietnam is melancholy

Rain strikes plantains
I see no tears fall
Only these wet still-lifes
Left behind

DE MELANCHOLIE VAN VIETNAM

1

De regen slaat op de bananen
het is niet te zien dat er tranen vallen
wat overblijft zijn deze
natte stillevens

Vietnam is melancholisch

2

Diep in de nacht
kijk ik naar een oude heldenfilm
en ontdek een
melancholisch Vietnam
en herinner me die zwart-witte films
die ver weg in mijn geheugen zitten
op het scherm regent het

3

Ooit heb ik in een lang gedicht geschreven:
‘oorlog is valse romantiek,
zij houdt haar geweer op een mooie manier vast
alsof ze op een harp speelt’

Wat ik schreef was ‘de weg terug naar je geboorteplaats’
wat ik schreef was een Vietnamese schone
die mij erg depressief maakte


4

Ik denk aan een vriend
die naar Vietnam is geweest
om bewijzen te zoeken voor de melancholie van Vietnam
na enig beraad werd hij teruggehaald
mijn vriend
is niet melancholisch
de crux is dat hij
melacholie niet aanvoelt

5

Over welk ‘zuiden van de wolken’ heb je het?
Vietnam is het zuiden van het zuiden van de wolken
is het grensgebied van het wolkenland
onder de wolken
stroomt een grote rivier de zee in

6

Sommigen vergelijken dit
met een vochtige vagina
het briljante was: Amerika
die pik die zich overal roekeloos in steekt
liep hier een flinke breuk op
voortaan had die zelfgenoegzame man
een ernstige verstoring van de libido
net als Ernest Hemingway

7

Hoe zou ik durven neerkijken
op de mannen daar
die enkel hun commando’s sturen om van mijn vele landgenoten
begraafplaatsen op berghellingen te maken
daar hebben we allemaal zelf om gevraagd

Ik zeg niet: ‘gekrenkte soldaten hebben de overwinning’
ik wil zeggen: melancholische mannen
zijn de moedigste soldaten

8

Vietnam is melancholisch

De regen slaat op de bananen
het is niet te zien dat er tranen vallen
wat overblijft zijn deze
natte stillevens