Artikel
Genomineerd voor De grote Poëzieprijs 2019
'Genadeklap' van Willem Jan Otten
5 februari 2019
De gedichten gaan over grenservaringen, zoals verlies en een naderende dood, maar ook over de liefde voor een echtgenote, in het alledaagse van nu en het klassieke verhaal van Penelope en Odysseus. De wijze waarop Otten de complexiteit van voortdurend in beweging zijnde gevoelens verwoordt, getuigt van een groot inlevingsvermogen. Al waar Otten’s gedichten naar wijzen zijn vragen over de vervulling van het leven en wat hij laat zien is dat die vervulling zowel uit verlangen als overgave bestaat. Genadeklap stelt cruciale vragen over de realiteit en de plek van de mens in het alomvattende waar de werkelijkheid een onderdeel van is.
Uit het juryverslag bij nominatie: 'Waar eerder werk van Willem Jan Otten nog zocht naar manieren om te kunnen geloven, spreekt in 'Genadeklap' een dichter die dat geloof hééft, en die daardoor alleen nog het risico loopt het te verliezen of te verloochenen. Deze dreiging neemt zeer aardse vormen aan, want 'Genadeklap' is een persoonlijke, rauwe bundel, over het lelijke gezicht van de dood, over het lelijke gezicht van de mens in doodsangst, over de mens die moeite heeft om niet zozeer in God, maar in het eindige leven te geloven. Ieder gedicht is een ontmanteling, ook die van de Amerikaanse dichter John Berryman, waarvan er magistrale vertalingen zijn opgenomen. Maar Otten zou Otten niet zijn als hij niet juist middenin die duisternis de woorden zou vinden om naar het licht toe te schrijven.'
In het recente werk van Willem Jan Otten wordt altijd door onze vertrouwde werkelijkheid naar een andere werkelijkheid gekeken, een werkelijkheid die de eigen ervaring en gewaarwording overstijgt. Zo ook in Genadeklap, Otten’s eerste bundel in zes jaar. Deze houding is duidelijk religieus (in Otten’s geval katholiek) gemotiveerd. Het maakt zijn werk in hoge mate reflectief en introspectief, maar zonder het alledaagse en het aardse uit het oog te verliezen. Dat zit in de beelden die helder en herkenbaar zijn en in de taal van zijn gedichten die uit vele registers weet te putten: verheven, puntig, spreektalig, muzikaal, abstract en direct.De gedichten gaan over grenservaringen, zoals verlies en een naderende dood, maar ook over de liefde voor een echtgenote, in het alledaagse van nu en het klassieke verhaal van Penelope en Odysseus. De wijze waarop Otten de complexiteit van voortdurend in beweging zijnde gevoelens verwoordt, getuigt van een groot inlevingsvermogen. Al waar Otten’s gedichten naar wijzen zijn vragen over de vervulling van het leven en wat hij laat zien is dat die vervulling zowel uit verlangen als overgave bestaat. Genadeklap stelt cruciale vragen over de realiteit en de plek van de mens in het alomvattende waar de werkelijkheid een onderdeel van is.
Sponsors
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère